Samochód i pakiety medyczne – kiedy nie stanowią przychodu dla pracownika?

Firmy, chcąc przyciągnąć dosiebie cennych pracowników, oferują oprócz atrakcyjnego wynagrodzenia także inne świadczenia, np.samochody służbowe oraz pakiety medyczne. Tego typu nieodpłatne dodatki narzecz pracowników zasadniczo stanowią jednak – wświetle art.12 ust.1 ustawy oPIT – podlegający opodatkowaniu przychód. Warto pamiętać, że odtej zasady istnieją pewne wyjątki.

Samochód służbowy

Użytkowanie samochodów służbowych przez pracowników nie powoduje powstania u pracowników przychodu podatkowego, pod warunkiem że użytkowanie to ma związek z wykonywanymi obowiązkami służbowymi tych pracowników, a więc jeśli jest ono uzasadnione racjonalnie i gospodarczo z perspektywy firmy. Generalnie więc ryzyko podatkowe związane z użytkowaniem samochodów przez pracowników mobilnych (np. przedstawicieli handlowych) jest relatywnie niskie.

Coraz częściej jednak firmy udostępniają samochody służbowe pracownikom stacjonarnym (np. menedżerom poszczególnych działów, członkom zarządu), chcąc w ten sposób podkreślić ich pozycję w firmie. W przypadku takich pracowników stacjonarnych istnieje znaczne ryzyko podatkowe wiążące się z nierozpoznawaniem przez pracodawcę przychodu u pracownika wynikającego z tzw. nieodpłatnych świadczeń. Ponadto nawet firmy, które doliczają pracownikom do przychodów wartość nieodpłatnego świadczenia, często ustalają tę wartość w sposób nieprawidłowy, co jest nierzadko kwestionowane przez organy podatkowe.

Tzw. kilometrówka jako podstawa obliczenia przychodu dla pracownika

Zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT wartość nieodpłatnych świadczeń należy ustalać na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy bądź praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W świetle powyższego przepisu określanie wartości nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracownika w wysokości tzw. kilometrówki, tj. iloczynu miesięcznego limitu kilometrów przyznanego pracownikowi na jazdy prywatne i stawki za kilometr wynikającej z rozporządzenia ministra infrastruktury (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271), jest nieprawidłowe. Fakt ten potwierdzają także interpretacje wydawane przez organy podatkowe (zob. np. interpretacja z 1 lutego 2006 r., sygn. akt: 1472/DPC/415-1/06/DW).

Taki sposób ustalania wysokości nieodpłatnego świadczenia znacznie zaniża faktyczną wartość uzyskanego przez pracownika przysporzenia majątkowego. Można sobie bowiem bez trudu wyobrazić sytuację, w której pracownik mieszkający w miejscowości A wyjeżdża samochodem służbowym do nadmorskiej miejscowości B na 2-tygodniowy urlop. W ciągu tych 2 tygodni pracownik ma nieograniczony dostęp do samochodu służbowego, ale jego przychód zostanie przez pracodawcę rozpoznany w wysokości ustalonej na podstawie dwukrotności liczby kilometrów pomiędzy miejscowościami A i B (tj. dojazd z A do B i z B do A). Wysokość przychodu obliczonego na podstawie tzw. kilometrówki byłaby więc nieporównywal...