Zwolnienie indywidualne z przyczyn niedotyczących pracowników

Pracodawcy, podlegający ustawie z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. nr 90, poz. 844 ze zm.) - czyli zatrudniający co najmniej 20 pracowników – mają możliwość przeprowadzania na jej podstawie nie tylko zwolnień grupowych, ale również indywidualnych.

W stosunku do tych ostatnich, (pomimo często zwalniania tylko jednej osoby) ustawa przewiduje niekiedy daleko idące odstępstwa od zasad wynikających z Kodeksu pracy, m. in. dotyczące zmniejszenia ochrony przed zwolnieniem (np. możliwość zwolnienia w czasie urlopu trwającego co najmniej 3 miesiące). Z drugiej strony przyznaje zwalnianym pracownikom prawo do odprawy pieniężnej.

Zwolnienie jednego pracownika lub grupy

Zwolnieniem indywidualnym, do którego ma zastosowanie art. 10 ustawy, jest zwolnienie z przyczyn niedotyczących pracownika, jeśli pracodawca dokonuje zwolnienia jednego pracownika lub grupy pracowników,  w okresie nieprzekraczającym 30 dni, mniejszej niż:

• 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,
• 10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100 pracowników, jednak mniej niż 300 pracowników,
• 30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 pracowników.

W przypadku zwolnień indywidualnych przyczyny niedotyczące pracowników muszą jednak stanowić (inaczej niż przy zwolnieniu grupowym) wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązania na mocy porozumienia stron.

Przyczyny niedotyczące pracowników

Opierając się na zapadłym pod rządami wcześniej...