Pracodawcy zobowiązani do tworzenia rad pracowników

Od 24 marca br. rady pracowników powinny być powoływane u pracodawców wykonujących działalność gospodarczą zatrudniających co najmniej 50 pracowników (wcześniej było to 100 pracowników). Pierwszym z wielu problemów, który pojawia się na tle regulacji ustawy z dnia 7 kwietnia 2006 r. o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji (Dz. U. nr.79, poz. 550) jest już samo ograniczenie pracodawców zobowiązanych do stosowania jej przepisów jedynie do tych, którzy prowadzą działalność gospodarczą.

Zgodnie z definicją działalności gospodarczej zawartą w ustawie z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. . Dz. U. z 2007 r. nr 155, poz. 1095 z późn. zm.) działalność gospodarcza to wykonywanie w celach zarobkowych, w sposób ciągły i zorganizowany, działalności wytwórczej, budowlanej, handlowej, usługowej, zawodowej oraz polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż.

Definicja działalności gospodarczej akcentuje wyraźnie zarobkowy cel owej działalności, tymczasem przepisy unijne dotyczące informowania pracowników i przeprowadzania z nimi konsultacji (Dyrektywa 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r., ustanawiająca ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej) obejmują swym zakresem wszystkie podmioty zatrudniające pracowników, a pozwalają tylko na wyjątkowe ograniczenia zakresu stosowania, związane z działalnością tak specyficzną jak polityczna, religijna, charytatywna, edukacyjna czy artystyczna. W konsekwencji w większości publikacji – ale konkretny zakres podmiotów zobowiązanych do stosowania jej przepisów jest nadal kontrowersyjny - przyjmuje się, że cytowanej ustawie podlegają także pracodawcy, którzy osiągają zysk, ale nie w celach zarobkowych (np. publiczne zakłady opieki zdrowotnej).

Kłopotliwe jest ustalania stanu zatrudnienia oblig...