Orzecznictwo podatkowe: Dowody w postępowaniu podatkowym

Z uzasadnienia: Czym innym jest rzetelne prowadzenie ksiąg podatkowych w oparciu o dokumenty spełniające określone wymagania formalne wymienione w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a czym innym dokumentowanie poniesienia kosztów uzyskania przychodów na etapie postępowania podatkowego. To, że określony dokument nie mógł stanowić podstawy do dokonania zapisu w księdze podatkowej (np. paragon) nie może automatycznie oznaczać, iż nie może on stanowić dowodu dokumentującego poniesienie wydatku w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Sławomir Presnarowicz, sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 września 2009 r. sprawy ze skargi W. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia ... lutego 2009 r., nr ... w przedmiocie odsetek od nieopłaconych na dzień złożenia zeznania podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące: styczeń, marzec, od maja do grudnia 2005 r.:

1. uchyla zaskarżoną decyzję,
2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku,
3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz skarżącego kwotę 197 zł (słownie: sto dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z ... lutego 2009 r., nr ..., Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy, wydaną po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z ... grudnia 2008 r., nr ..., w której określono Panu W. P. (dalej również jako Skarżący) wysokości odsetek za zwłokę na dzień złożenia zeznania podatkowego PIT-36, tj. 2 maja 2006 r. od nieopłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące styczeń, marzec, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2005 r.

Organy stwierdziły, że zadeklarowany przez Skarżącego dochód do opodatkowania z pozarolniczej działalności gospodarczej zaniżony został o kwotę ... zł. Wynosi on bowiem ... zł, w miejsce zeznanego w zeznaniu rocznym ... zł. W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. decyzją z ... grudnia 2008 r., nr ..., określił Skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok podatkowy 2005 w kwocie ... zł w miejsce wykazanego w zeznaniu podatkowym PIT-36 w wysokości ... zł. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w B. z ... lutego 2009 r., nr ...

W związku z tym, w prowadzonej przez Skarżącego w 2005 r. działalności gospodarczej nastąpiła zmiana dochodu osiągniętego w poszczególnych miesiącach, będącego podstawą naliczenia zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych, w stosunku do wykazanego w deklaracjach PIT-5. Dlatego też należało określić odsetki od zaniżonych w poszczególnych miesiącach 2005 r. zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych stanowiących różnicę pomiędzy określonymi zaliczkami wynikającymi ze zwiększonego w poszczególnych miesiącach dochodu a wykazanymi przez Pana w deklaracjach PIT-5. W tym zakresie organ powołał się na regulacje art. 44 ust. 1 pkt 1, ust. 3 i ust. 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Dz. U. z 2000 r. Nr 14, póz. 176 ze zm. (w dalszej części uzasadnienia w skrócie: "u.p.d.o.f.") oraz art. 51 § 1 i 2, art. 53a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm. (dalej w skrócie: "o.p.").

W skardze złożonej do tut. Sądu, Podatnik wniósł o uchylenie decyzji organów obu instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania, zarzucając rażące naruszenie:

art. 120, art. 121 § 1 i 2, art. 122, art. 124, art. 180 § 1, art. 181, art. 187 § 1, art. 191, art. 200 § 1, art. 212, art. 230 § 1 i art. 234 o.p.;

art. 22 i 23 u.p.d.o.f.;

§ 13 pkt 5) Rozporządzenia Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Skarżący podniósł, że Dyrektor Izby Skarbowej nie czekając na upływ terminów wydał decyzję bez rozpatrzenia wypowiedzenia się strony w sprawie zebranego materiału dowodowego. Dodał, że z akt sprawy wynika, iż decyzja była wcześniej przygotowana i jakiekolwiek wyjaśnienia czy uwagi strony nie miały by wpływu na rozstrzygnięcie. Wskazał, że wszystkie działania były podejmowane w celu osiągania przychodów z działalności gospodarczej i dlatego negowanie poniesionych kosztów tylko z powodu wad niektórych dokumentów jest daleko krzywdzące.

Strona powołała się również na pismo z 19 lutego 2009 r. (k.113/1-14 tomu 2 akt adm.), wskazując je jako uzupełnienie skargi, które to pismo zawiera szczegółowe ustosunkowanie się do poszczególnych elementów skarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w B. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, zważył co następuje:

Skarga jest zasadna.

Sąd uchylił zaskarżoną decyzję, albowiem doszedł do przekonania, że narusza ona przepisy prawa procesowego w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Zasadniczym przedmiotem sporu w sprawie są poczynione przez organy podatkowe ustalenia stanu faktycznego i ocena ich skutków prawnych, a wszystko to w aspekcie podstawowego dla konstrukcji podatku dochodowego od osób fizycznych elementu, jakim są koszty uzyskania przychodu. Powyższe miało kluczowe znaczenie, dla określenia w prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. a w konsekwencji wysokości nieopłaconych w terminie zaliczek na tenże podatek za poszczególne miesiące 2005 r.

Organy podatkowe obu instancji zakwestionowały prawidłowość prowadzonej przez Skarżącego podatkowej księgi przychodów i rozchodów, kwestionując kilkadziesiąt pozycji po stronie przychodów oraz kosztów ich uzyskania.

Zdaniem Sądu, niektóre spośród tych korekt nie znajdują należytego oparcia w zebranym materiale dowodowym.

W pierwszym rzędzie należy podkreślić, że stosownie do treści art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. (w stanie prawnym obowiązującym w 2005 r.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Ustawowe kryteria kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów, co słusznie zauważył organ pierwszej instancji, odpowiadają generalnej formule, iż wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu i dotyczyć poszczególnego źródła, a z drugiej strony ni...