Działalność gospodarcza w mieszkaniu - jak rozliczać VAT

Wielu przedsiębiorców – szczególnie w początkowej fazie działalności – nie jest w stanie zainwestować poważnych środków w odpowiedni dla wykonywanych prac lokal. Mógłby on być uzyskany drogą kupna czy poprzez wynajem. Pierwsze wiąże się z jednorazowym wydatkowaniem znacznej sumy, drugie z comiesięcznym płaceniem kwoty dużo niższej lecz regularnie a na starcie przychody potrafią być niepewne. Z tego powodu początkowo wiele działalności jednoosobowych odbywa się we własnym mieszkaniu.

Są też rodzaje działalności, które mogą być z założenia wykonywane we własnym mieszkaniu, np. udzielanie korepetycji czy tłumaczenia. Szczególnie gdy zajęcia mogą być prowadzone online.

W mieszkaniu czy innym pomieszczeniu, możliwość odliczenia VAT uregulowana jest w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z nim, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. O możliwości skorzystania z prawa do odliczenia decyduje więc istnienie związku pomiędzy dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością opodatkowaną.

Związek czynionych zakupów z działalnością może być bezpośredni jak i pośredni. Związek bezpośredni istnieje gdy zakup dotyczy np. towarów handlowych które mają być odsprzedane i wygenerować przychód. Może też być pośredni. Zachodzi on wówczas gdy czynione wydatki nie przyczyniają się w sposób bezpośredni do uzyskania przychodu w drodze odsprzedaży z zyskiem nabytych towarów. Dzieje się tak wówczas gdy czynione wydatki wpływają na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa.

Można zatem stwierdzić, że przedsiębiorca, który prowadzi działalność w mieszkaniu/domu może odliczyć VAT od takich wydatków, które związane są z jego eksploatacją. Aby było to możliwe w sposób formalny przedsiębiorca ma obowiązek jako miejsce działalności wskazać swój dom/mieszkanie podając je we wniosku do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej CEIDG-1.

W przypadku gdy do celów działalności gospodarczej podatnik przeznaczył jedno z pomieszczeń (a tak dzieje się z reguły), możliwość ponoszenia kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania ustalić należy na podstawie współczynnika, który jest udziałem powierzchni pomieszczenia służącego działalności do powierzchni ogólnej mieszkania czy domu. Wówczas możliwe jest w odpowiedniej proporcji zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych, związanych z tą powierzchnią.

Aby możliwe było przypisanie wydatku do przynależnych im powierzchni nie jest możliwe zastosowanie regulacji prawnych, ze względu na ich brak. Można opierać się wyłącznie na interpretacjach organów podatkowych. Jedną z nich jest interpretacja indywidualna Dyre...