Indywidualna stawka amortyzacyjna dla firmowego mieszkania

Pytanie: Wnioskodawca wynajmuje własny lokal mieszkalny (odrębna własność), który kupił na rynku wtórnym w 2010 r. W styczniu 2018 r. Wnioskodawca wprowadził ww. lokal do ewidencji środków trwałych w jego działalności. Czy Wnioskodawca ma prawo do 10 letniego okresu amortyzacyjnego (10% stawka amortyzacyjna w stosunku rocznym) w odniesieniu do amortyzacji lokalu mieszkalnego będącego ujawnionym środkiem trwałym w działalności?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2018 r. (data wpływu 30 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 czerwca 2019 r. (data wpływu 26 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazuje Wnioskodawca.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 24 czerwca 2019 r. (data wpływu 26 czerwca 2019 r.).

We wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Rozlicza się na zasadach ogólnych i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Opłaca podatek przy zastosowaniu stawki 19% (zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy między innymi usługi ujęte w PKD 68.20. Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. W tym zakresie Wnioskodawca wynajmuje własny lokal mieszkalny.

Przedmiotowy lokal zakupił w dniu 27 kwietnia 2010 r. i od tego czasu wykorzystywał go na własne cele mieszkalne. Przedmiotowy lokal został zakupiony na rynku wtórnym i był wykorzystywany przez poprzedniego właściciela przez okres co najmniej 60 miesięcy (w akcie notarialnym jest oświadczenie o zakupie mieszkania w 2004 r., sprzedaż nastąpiła w kwietniu 2010 r.). Nabyty lokal jest odrębną własnością Wnioskodawcy.

Od miesiąca października 2016 r. Wnioskodawca wynajął lokal mieszkalny dla innego podmiotu gospodarczego, od tego czasu przychód z tytułu najmu stanowi przychód z jego działalności gospodarczej.

Od miesiąca stycznia 2018 r. Wnioskodawca wprowadził przedmiotowy lokal mieszkalny do ewidencji środków trwałych w jego działalności po raz pierwszy, zgodnie z art. 22d ustawy od podatku dochodowym od osób fizycznych, uznając go jako ujawniony środek trwały.

Przed wprowadzeniem lokalu do ewidencji środków trwałych Wnioskodawca nie ponosił wydatków na jego ulepszenie przewyższających 30% wartości początkowej.

Biorąc pod uwagę fakt, że lokal powyższy jest w jego posiadaniu ponad 60 miesięcy od momentu zakupu, przyjął 10 letni okres amortyzacji i zastosował indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% - zgodnie z art. 22j ust. 3 w zw. z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca sformułował następujące pytanie.

Czy mam prawo do 10 letniego okresu amortyzacyjnego (10% stawka amortyzacyjna w stosunku rocznym) w odniesieniu do amortyzacji lokalu mieszkalnego będącego ujawnionym środkiem trwałym w mojej działalności?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wymogi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które pozwalają mu na zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10%.

Przedmiotowy lokal mieszkalny jest jego własnością, został wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych w jego działalności jako ujawniony, jest przez niego użytkowany więcej niż 60 miesięcy. Okres amortyzacji takiego środka nie może być krótszy niż 10 lat, dlatego stosując 10% stawkę amortyzacji, osiągnie wymagany 10-letni okres amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazuje Wnioskodawca.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowa...