Jednorazowa amortyzacja jako metoda optymalizacji podatkowej

Część podatników zgodnie zzapisem wustawie opodatku dochodowym, zarówno odosób fizycznych, jak iprawnych, ma możliwość skorzystania wokreślonych sytuacjach zamortyzacji jednorazowej dla środków trwałych, których wartość jest wyższa niż 10 000zł wramach pomocy deminimis. Tego typu rozwiązanie może być bardzo korzystne dla podatników oraz jest narzędziem dooptymalizacji podatkowej, ponieważ umożliwia jednorazowe zaliczenie całego naliczonego odpisu środka trwałego wciężar kosztów podatkowych. Minusem jednak tego rozwiązania jest brakmożliwości rozliczenia zaliczki na nabywane środki trwałe, co stanowi barierę dla najmniejszych przedsiębiorców, którzy mają największe problemy ze zdobyciem finansowania.

Podmioty, które mogą skorzystać z amortyzacji jednorazowej

Zgodnie z art. 16k ust. 7 i 12 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) oraz odpowiednio art. 22k ust. 7 i 12 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), do skorzystania z jednorazowej amortyzacji uprawnieni są podatnicy, którzy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy. Mogą oni dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przeliczenia na złote ww. kwoty dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiły zdarzenia, o których mowa w tych przepisach, w zaokrągleniu do 1000 zł. A ponieważ kurs euro z 3 października 2022 r. wynosił 4,8272 zł (Tabela nr 191/A/NBP/2022) w 2023 r. kwota ta wynosi 241 000 zł (50 000 euro x 4,8272 zł/euro). W 2024 r. będzie to 230 000 zł.

Definicja małego podatnika zawarta jest w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT (odpowiednio art. 5a pkt 20 ustawy o PIT), w myśl którego za małego podatnika uważa się podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Z powyższego wynika, że w roku 2023 za małego podatnika uważa się przedsiębiorcę, który osiągnął przychód ze sprzedaży (z uwzględnieniem VAT) za 2022 r., w przeliczeniu na walutę polską, nie większy niż 9 654 000 zł (2 000 000 euro x 4,8272 zł/euro). W 2024 r. limit ten będzie wynosił 9 218 000 zł.

W przypadku spółki niebędącej osobą prawną kwota limitu odpisów amortyzacyjnych odnosi się do łącznej wartości odpisów przypadających na wspólników tej spółki.

W...