KUP: Wynagrodzenie za zakaz konkurencji dla byłego wspólnika

Wydatki ponoszone na rzecz byłego wspólnika spółki w związku z zawartą umową z tytułu zakazu konkurencji wobec działalności spółki, które spełniają ogólne przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ich właściwym udokumentowaniu uzasadniającym celowość poniesienia przedmiotowych wydatków mogą stanowić koszt podatkowy w spółce.

Z wnioskiem o interpretację zwróciła się spółka, która z uwagi na planowane wystąpienie wspólnika obawia się, że wspólnik może podjąć działalność naruszającą jej interesy. Z tego powodu spółka gotowa jest zawrzeć ze wspólnikiem umowę o zakazie wykonywania działalności konkurencyjnej, w ramach której wspólnik za wynagrodzeniem wypłacanym przez spółkę, nie podejmie żadnych działań, które mogłyby naruszać interesy spółki. Okres na jaki zamierzają zawrzeć umowę nie został jeszcze ostatecznie określony - prawdopodobnie będzie to około 5 lat. Strony zamierzają uregulować wynagrodzenie z tytułu zakazu konkurencji w ten sposób, że w początkowej fazie umowy wynagrodzenie będzie stanowiło określoną kwotę X (np. przez pierwszy rok trwania umowy), a w kolejnych latach wynagrodzenie to będzie systematycznie malało.

Spółka chciała wiedzieć, czy wynagrodzenie, które będzie wypłacała wspólnikowi za zachowanie zakazu konkurencji będzie jej kosztem uzyskania przychodu podatkowego. Zdaniem spółki - tak.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze spółką. W wydanej interpretacji organ wskazał:

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym r...