Odkupienie od pracodawcy auta poleasingowego a składki ZUS pracowników

Czym innym jest udostępnienie pracownikom przez pracodawcę po cenach niższych niż detaliczne określonych usług i nowych towarów w tym celu zakupionych przez pracodawcę, a czym innym jest odsprzedaż składników wyposażenia pracodawcy. Dlatego też wartość świadczenia w postaci odsprzedaży pracownikom używanych aut poleasingowych będących własnością pracodawcy nie będzie podlegać wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy.

We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że planuje sprzedawać własnym pracownikom i członkom ich rodzin samochody wykupione z leasingu, które wcześniej były użytkowane przez danego pracownika. Wykup samochodów z leasingu nastąpi wyłącznie w celu ich dalszej odsprzedaży pracownikom. Spółka zamierza wprowadzić do obowiązującego w spółce regulaminu wynagradzania postanowienia pozwalające pracownikom na skorzystanie z preferencyjnych warunków zakupu samochodów wykupionych z leasingu. Pracownicy będą płacili za kupno samochodu część kosztów związanych z wykupem samochodu przez spółkę, pozostała część będzie obciążała ekonomicznie spółkę. W ramach postanowień dodanych do regulaminu wynagradzania zostanie wytyczona procedura, która ureguluje kwestie związane z zasadami zakupu pojazdów od spółki. Przede wszystkim zgodnie z planowanymi postanowieniami regulaminu wynagradzania, pracownicy spółki będą uprawnieni do nabycia samochodów wykupionych przez spółkę z leasingu po cenie niższej od ceny wykupu.

Spółka chciała wiedzieć, czy różnica pomiędzy wartością rynkową wykupionych z leasingu samochodów a ich ceną sprzedaży pracownikom powinna zostać przez niego uwzględniona w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Jej zdaniem, wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną rynkową samochodu, a ceną sprzedaży samochodu pracownikowi. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od wskazanej wartości.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w wydanej interpretacji stwierdził:

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z treści § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wynika natomiast, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W myśl zaś § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Z literalnego brzmienia § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia wynika, iż z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe korzystają jedynie te przychody, które:

• wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu,
• przybierają postać niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych, niż detaliczne lub formę usługi).

W świetle powyższego składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością. Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr.

W praktyce oznacza to, że wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia przedmiotu, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od ww. wartości.

Nie zawsze jednak i nie w każdym przypadku „daną korzyść” można wyłączyć z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, choćby teoretycznie zostały spełnione przesłanki wynikające z § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Należy zauważyć, że czym innym jest udostępnienie pracownikom przez pracodawcę po cenach niższych niż detaliczne określonych usług i nowych towarów w tym celu zakupionych przez pracodawcę, a czym innym jest odsprzedaż składników wyposażenia pracodawcy (w tym przypadku są to samochody poleasingowe). Spółka wykorzystuje auta w ramach umowy leasingu w związku z prowadzoną działalnością i dla jej potrzeb, dopiero po spełnieniu swojej roli (po wysłużeniu się) zamierza odsprzedać je pracownikom za ustalona kwotę. Spółka zamierza odsprzedać pracownikom auta zużyte poleasingowe eksploatowane już uprzednio przez pracowników, które uprzednio nabyła. Spółka uważa, że wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne powinna podlegać różnica pomiędzy wartością rynkową wykupionych z leasingu samochodów a ich ceną sprzedaży pracownikom (spółka nie mówi więc o kwocie, którą uiścił płacąc za wykup aut).

Podsumowując, w ocenie ZUS wartość świadczenia w postaci odsprzedaży pracownikom używanych aut poleasingowych będących własnością pracodawcy nie będzie podlegać wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy na mocy § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Interpretacja indywidualna z 7 sierpnia 2024 r., sygn. DI/100000/43/698/2023 (decyzja nr 383) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku

źródło: bip.zus.pl