PIT. Bon żywnościowy zamiast posiłku i napoju. A co z PIT?

Pytanie: Czy przekazywane pracownikom, celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, bony żywieniowe są traktowane jako inne dowody uprawniające do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych określone art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym wartość finansowanych przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych bonów, będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2019 r. (data wpływu 29 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu 29 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem pracownikom bonów żywieniowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem pracownikom bonów żywieniowych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 12 kwietnia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.213.2019.1.GG, Organ podatkowy na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 12 kwietnia 2019 r. (doręczono w dniu 17 kwietnia 2019 r.), zaś w dniu 29 kwietnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 24 kwietnia 2019 r. (nadane w dniu 24 kwietnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, który w ramach stałego podwykonawstwa realizuje prace dla przedsiębiorstwa z branży górniczej (wydobywanie węgla kamiennego). W związku z tym pracownicy Wnioskodawcy świadczą pracę w warunkach szczególnie uciążliwych zarówno pod ziemią jak i na powierzchni.

Wnioskodawca na mocy art. 232 Kodeksu pracy, jako pracodawca zobowiązany jest do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, posiłków profilaktycznych oraz napojów zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie posiłków profilaktycznych oraz napojów (dalej: „Rozporządzenie”). Zgodnie z § 2 ust. 2 Rozporządzenia, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy: 1) korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych lub 2) przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.

Przepisy Rozporządzenia tym samym dopuszczają dwie alternatywne formy wykonania obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydania takich posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych. Powyższa regulacja ma zastosowanie w szczególności, gdy pracownicy wykonują pracę w terenie lub jak w przypadku Wnioskodawcy - pod ziemią w przedsiębiorstwie zamawiającego. Z analizowanych uregulowań wynika zatem, że obowiązek „zapewnienia” posiłków profilaktycznych pracownikom świadczących pracę w warunkach szczególnie uciążliwych, może być wykonany nie tylko przez wydanie takiego posiłku przez pracodawcę, ale także w wymienionych wyżej formach alternatywnych. Wnioskodawca korzystając z możliwości realizacji obowiązku „zapewnienia” posiłków profilaktycznych umożliwia pracownikom przyrządzanie posiłków we własnym zakresie z produktów spożywczych i w tym celu wydaje uprawnionym pracownikom, co miesiąc papierowe dowody uprawniające pracownika do otrzymania na ich podstawie posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych) oraz napojów bezalkoholowych tzw. „bony żywieniowe”. Przekazane pracownikom bony żywieniowe umożliwiają pracownikom nabycie gotowych posiłków lub artykułów spożywczych umożliwiających przygotowanie przez pracownika samodzielnie posiłku, a także napojów bezalkoholowych. Bony są dostarczane Wnioskodawcy w formie papierowych bonów żywieniowych przez podmiot zewnętrzny. Bony żywieniowe mogą być realizowane przez pracownika w wybranych sklepach spożywczych. Bony żywieniowe nie uprawniają pracownika do uzyskania na ich podstawie artykułów przemysłowych ani innych artykułów niemających żadnego związku z ciążącym na Wnioskodawcy obowiązkiem wynikającym z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Bony żywieniowe są wydawane uprawnionym pracownikom w związku z ciążącym na Wnioskodawcy obowiązkiem wynikającym z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy zapewnienia uprawnionym pracownikom profilaktycznych posiłków i napojów, poprzez zapewnienie artykułów spożywczych, z których pracownik będzie mógł przyrządzić sobie samodzielnie posiłki profilaktyczne. Bony żywieniowe uprawniają pracownika do uzyskania od pracodawcy świadczenia w naturze, tzn. bony żywieniowe służą do zapewnienia artykułów spożywczych, z których pracownik będzie mógł przyrządzić sobie samodzielnie posiłki profilaktyczne.

W ocenie Wnioskodawcy, takie postępowanie jest dopuszczalne i nie narusza § 8 Rozporządzenia, który stanowi, że pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje. Wnioskodawca bowiem nie wypłaca pracownikom ekwiwalentu pieniężnego, a jedynie wydaje znaki legitymacyjne na okaziciela uprawniające wyłącznie do nabycia przez pracowników artykułów spożywczych, z których pracownik będzie mógł przyrządzić sobie samodzielnie posiłki profilaktyczne. Można wskazać przypadki, w których Ustawodawca dopuszcza wyjątkowo wypłatę ekwiwalentu pieniężnego zamiast realnego wykonania zobowiązania, np. art. 237 § 4 Kodeksu pracy, przewidującego wypłatę ekwiwalentu w miejsce wykonania zobowiązania dostarczenia pracownikowi odzieży i obuwia roboczego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że nie posiada Regulaminu przyznawania bonów żywieniowych w oparciu, o które są one wydawane. Wnioskodawca nie jest w stanie zweryfikować jakie produkty są nabywane przez pracowników na podstawie bonów żywieniowych. Jednakże Wnioskodawca posiada umowę z podmiotem zewnętrznym na dostawę bonów, z której postanowień wynika, że za bony żywieniowe można nabyć wyłącznie artykuły spożywcze. Wyłącznym celem nabywania produktów spożywczych jest realizacji postanowień rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. nr 60, poz. 279), zarówno co do funkcji i celowości tego rozporządzenia. Wnioskodawca nie posiada wiedzy, czy nabywane produkty spożywcze spełniają warunki określone w § 2 ust. 1 ww. Rozporządzenia, tj. czy posiadają odpowiednią ilość węglowodanów, tłuszczów, białek oraz wartość kaloryczną około 1 000 kcal.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przekazywane pracownikom, celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, bony żywieniowe są traktowane jako inne dowody uprawniające do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych określone art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym wartość finansowanych przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych bonów żywieniowych, będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu), przekazywane pracownikom, celem wywiązania się przez Niego z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, bony żywieniowe powinny być traktowane jako inne dowody uprawniające do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych określone w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), a tym samym wartość finansowanych przez Niego bonów żywieniowych będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie będzie On zobowiązany do obliczania, pobierania oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, który w ramach stałego podwykonawstwa realizuje prace dla przedsiębiorstwa z branży górniczej (wydobywanie węgla kamiennego). W związku z tym Jego pracownicy świadczą pracę w warunkach szczególnie uciążliwych zarówno pod ziemią jak i na powierzchni. U Niego nie działa organizacja związkowa. U Niego nie obowiązuje dokument, który regulowałby zasady wydawania posiłków profilaktycznych i napojów i zasady realizacji tego obowiązku w sytuacji gdy nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przesz pracownika pracy lub ze względów.

Jest On na mocy art. 232 Kodeksu pracy, jako pracodawca zobowiązany jest do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, posiłków profilaktycznych oraz napojów zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie posiłków profilaktycznych oraz napojów (dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 2 ust. 2 Rozporządzenia, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy: 1) korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych lub 2) przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.

Zatem, przepisy Rozporządzenia dopuszczają dwie alternatywne formy wykonania obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydania takich posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych (§ 2 ust. 2). W szczególności powyższa regulacja ma zastosowanie, gdy pracownicy wykonują pracę w terenie lub jak w Jego przypadku - pod ziemią w przedsiębiorstwie wykonawcy.

Z analizowanych uregulowań wynika zatem, że obowiązek „zapewnienia” posiłków profilaktycznych może być wykonany nie tylko przez wydanie takiego posiłku przez pracodawcę, ale także w wymienionych wyżej formach alternatywnych. Ze względów organizacyjnych nie dysponuje On odpowiednim zapleczem i nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków profilaktycznych oraz napojów we własnym zakresie. Korzystając z możliwości realizacji obowiązku „zapewnienia” posiłków profilaktycznych umożliwia On pracownikom przyrządzanie posiłków we własnym zakres...