Rozbiórka niezamortyzowanego budynku a koszty podatkowe

Niezamortyzowana wartość początkowa istniejącego, stanowiącego środek trwały, odpowiadająca ich wartości początkowej pomniejszona o odpisy amortyzacyjne, które zostaną dokonane do momentu likwidacji (wyburzenia) tego środka trwałego, może zostać jednorazowo zaliczona do kosztów uzyskania przychodów - tak stwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej.

Z wnioskiem o interpretację zwrócił się przedsiębiorca, który w związku z wysoką kwotą nakładów do poniesienia oraz wiekiem budynku, zamierza rozebrać istniejący budynek i na jego miejscu zbudować nowy, z przeznaczeniem na prowadzoną działalność (w tym samym zakresie co dotychczas).

W związku z powyższym przedsiębiorca zapytał, czy niezamortyzowana wartość starego budynku może zostać zaliczona jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów po dokonaniu jego rozbiórki. Jego zdaniem, niezamortyzowana wartość początkowa starego budynku może zostać zaliczona jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów po przeprowadzeniu jego fizycznej likwidacji.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem przedsiębiorcy. W wydanej interpretacji organ wskazał:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje wprost, co należy rozumieć przez pojęcie „inwestycji”. Zgodnie z art. 5a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (zwanej dalej „ustawa o rachunkowości”), czyli zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego (art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy podejmują zadania inwestycyjne związane w szczególności z nabyciem, wytworzeniem lub ulepszeniem środków trwałych.

Wydatki ponoszone w związku...