Składki ZUS i wpłaty na PPK od wynagrodzeń członków rady nadzorczej jako koszt spółki

Czy wydatki ponoszone przez spółkę, odpowiadające wysokości składek na ubezpieczenia społeczne, fundusz pracy oraz wpłat na PPK finansowanych ze środków spółki od wynagrodzeń członków rady nadzorczej stanowią koszt uzyskania przychodu spółki?

W spółce, zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych, obok zarządu, została utworzona także rada nadzorcza, a jej członkowie otrzymują wynagrodzenie za pełnione funkcje. Wynagrodzenie wypłacane członkom rady nadzorczej (w kwocie brutto) jest przez spółkę uznawane za koszt uzyskania przychodu. Od wynagrodzenia wypłacanego członkom rady nadzorczej spółka odprowadza z mocy prawa składki na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe) finansowane zarówno przez członka rady nadzorczej, jak i samą spółkę. Spółka ponadto odprowadza składki na Fundusz Pracy oraz PPK, których wysokość uzależniona jest bezpośrednio od wysokości wynagrodzenia danego członka Rady.

Odpowiedź:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z art. 15 ust. 4ga ustawy o CIT, wpłaty dokonywane do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych, z zastrzeże...