Składki ZUS przy systemie kafeteryjnym

W systemie kafeteryjnym pracownik otrzymuje do dyspozycji określoną kwotę pieniężną, którą może wydatkować w wybrany przez siebie sposób. Zatem, trudno uznać, że ta forma korzyści materialnej nie ma charakteru świadczenia pieniężnego. W konsekwencji, świadczenia udostępnione przez przedsiębiorcę pracownikom w ramach systemu kafeteryjnego nie spełniają warunków do wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe - tak uznał Zakład Ubezpieczeń Społecznych w interpretacji indywidualnej.

We wniosku o interpretację przedsiębiorca (spółka z o.o.) wyjaśnił, że w ramach dodatkowych świadczeń niepieniężnych, pracownicy za pośrednictwem indywidualnych kont zasilanych przez niego jako pracodawcę comiesięcznie określoną liczbą punktów (wartości 1 pkt = 1 zł) będą mieli prawo do nabycia towarów i usług oferowanych na platformie kafeteryjnej, funkcjonującej w ramach serwisu internetowego. System kafeteryjny to system wynagradzania pozwalający pracownikom w ramach określonego limitu dokonywać wyboru spośród oferowanych towarów i usług.

Wartość współfinansowanego przez przedsiębiorcę doładowania w systemie kafeteryjnym będzie stanowić przychód, w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W ocenie przedsiębiorcy, wysokość składki pokrywanej przez pracodawcę nie będzie stanowić dla pracowników i zakładu pracy podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne, a także składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w wydanej interpretacji wskazał:

Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz zasady opłacania tych składek regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Natomiast, na podstawie art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę...