VAT-23: Czy koparka jest środkiem transportu?

Jak czytamy w interpelacji poselskiej do Ministra Finansów, w związku z niejednolitym postępowaniem urzędów skarbowych niezbędne jest podjęcie prac legislacyjnych w celu ustalenia na podstawie ustawy bądź przepisów wykonawczych statusu „koparki” jako maszyny budowlanej, która nie podlega obowiązkowi złożenia VAT-23 w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Interpelacja nr 970 do ministra finansów w sprawie podjęcia prac legislacyjnych mających na celu ustalenie, że koparka nie jest środkiem transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług

Szanowny Panie Ministrze,

w związku z niejednolitym postępowaniem urzędów skarbowych wskazuję, że niezbędne jest podjęcie prac legislacyjnych w celu ustalenia na podstawie ustawy bądź przepisów wykonawczych statusu „koparki” jako maszyny budowlanej, która nie podlega obowiązkowi złożenia VAT-23 w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Do tej pory urzędy skarbowe - w ocenie wielu przedsiębiorców - dokonują wykładni na podstawie art. 38 ust. 1 w zw. z ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym „środek transportu”, o którym mowa w art. 56 oraz w art. 59 akapit pierwszy lit. g) dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje pojazdy mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu.

Przepis art. 2 pkt 10 lit. a wskazuje natomiast, że przez nowy środek transportu rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

W związku z faktem, że definicja powyższa wskazuje na obowiązek rejestracji jako przesłankę określenia środka transportu podlegającego zgłoszeniu VAT-23 pomocniczo przywołać należy treść przepisu art. 71 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym: Dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Przepis ten nie dotyczy pojazdów, o których mowa w ust. 3. Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 33 ustawy Prawo o ruchu drogowym: Pojazd samochodowy jest to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego; w ustępie 36 przywołanego przepisu ustawodawca zdefiniował pojazdy specjalne jako pojazd samochodow...