Aparat słuchowy może być kosztem przedsiębiorcy - fiskus zmienia zdanie

Wydatki poniesione na zakup aparatu słuchowego stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Wydatki te pozostają w związku przyczynowym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zakup aparatu słuchowego ma pomóc podatnikowi w prawidłowym wykonywaniu obowiązków zawodowych inżyniera budowlanego pełniącego funkcję inspektora nadzoru inwestorskiego oraz w komunikowaniu się z innymi osobami podczas wykonywania obowiązków służbowych - stwierdził Szef KAS.

Podatnik jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą. Wykonuje zawód inspektora nadzoru inwestorskiego na kilku budowach. Jego praca polega głównie na bezpośrednim uczestniczeniu w procesie wznoszenia obiektów budowlanych na budowie, jak również na uczestniczeniu w naradach koordynacyjnych. Podczas pracy na przedmiotowej budowie wymagana jest szczególna ostrożność podczas wznoszenia obiektu. Przepisy BHP nakazują stosowania różnych znaków ostrzegawczych, zarówno wizualnych jak i dźwiękowych. Podatnik uczestniczy również w naradach koordynacyjnych, gdzie precyzyjnie omawiane są różne aspekty i problemy powstające podczas wznoszenia obiektów budowlanych. Podczas narady musi w pełni zrozumieć przedstawiane przez wykonawców zaistniałe sytuacje problemowe, aby móc je skutecznie rozwiązywać. Ze względu na pogłębiającą się wadę słuchu w związku z wykonywaną pracą niezbędne jest używanie przez niego aparatu słuchowego. Aparat słuchowy ma pomóc podatnikowi prawidłowo wykonywać opisane obowiązki zawodowe. Ponadto, korzystanie z aparatu słuchowego pomoże mu w prawidłowym komunikowaniu się z otoczeniem, a także będzie lepiej słyszał co inni ludzie do niego mówią.

We wniosku o interpretację podatnik zapytał, czy wydatki poniesione na zakup aparatu słuchowego mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. W jego opinii - tak.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2020 r. Nr 0115-KDIT3.4011.592.2020.2.KR uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdził, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nie jest prawidłowa. W wydanej interpretacji Szef KAS wskazał:

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej: ustawą PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy PIT.

Z powołanego przepisu wynika, że możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest zatem od łącznego spełnienia następujących przesłanek, a mianowicie: koszty te muszą być faktycznie poniesione, ich poniesienie musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodów (zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów) oraz musi istnieć związek między poniesionym kosztem i przychodem, a nadto wydatek nie może być wymieniony w katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

W orzecznictwie sądowo-administracyjnym, wskazuje się, że: „(...) zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku” - wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2012 r. sygn. akt II FSK 430/11 oraz z dnia 17 stycznia 2017 r. sygn. akt II FSK 3813/14.

Należy przy tym zauważyć, iż sam fakt niewymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ustawy PIT, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Obowiązek wykazania związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy PIT, w oparciu o zgromadzone dowody, został nałożony na podatnika. Związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki poniesione na zakup aparatu słuchowego stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Wydatki te pozostają w związku przyczynowym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zakup aparatu słuchowego ma pomóc podatnikowi w prawidłowym wykonywaniu obowiązków zawodowych inżyniera budowlanego pełniącego funkcję inspektora nadzoru inwestorskiego oraz w komunikowaniu się z innymi osobami podczas wykonywania obowiązków służbowych.

Interpretacja indywidualna z 3 sierpnia 2021 r., sygn. DOP3.8220.17.2021.JQP - Szef Krajowej Administracji Skarbowej - pełna treść interpretacji

Redakcja podatki.biz