Moment zaliczenia kosztów pośrednich do kosztów uzyskania przychodów

Pytanie podatnika: Czy koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, udokumentowane fakturami, które wpłynęły do Spółki po wstępnym zamknięciu ksiąg, a przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za dany rok, ujęte jako koszty bilansowe roku następnego, stanowią jednocześnie koszty podatkowe roku następnego?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2012 r. (data wpływu 30 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów o charakterze pośrednim będących przedmiotem pytania nr 1 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów o charakterze pośrednim.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca jest spółką - córką holenderskiej firmy X. Ze względu na to, że Spółka ma stosunkowo krótki termin na zamknięcie ksiąg, ze względu na wymogi określone przez jednostkę dominującą, faktury wystawiane przez kontrahentów trafiają do Spółki po wstępnym zamknięciu ksiąg a przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za dany rok, co uniemożliwia zaksięgowanie ich jako kosztów bilansowych roku, którego dotyczą. Faktury dokumentują koszty pośrednie Spółki, tj. koszty, których nie można przypisać do konkretnych źródeł przychodów, a których poniesienie związane jest z ogólną działalnością Spółki i służy uzyskaniu przychodów lub zabezpieczeniu źródeł przychodów.

Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Sprawozdanie Spółki podlega obowiązkowemu badaniu przez biegłego rewidenta na podstawie art. 64 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, udokumentowane fakturami, które wpłynęły do Spółki po wstępnym zamknięciu ksiąg, a przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za dany rok, ujęte jako koszty bilansowe roku następnego, stanowią jednocześnie koszty podatkowe roku następnego?
2. Czy koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, udokumentowane fakturami, które wpłynęły do Spółki przed wstępnym zamknięciem ksiąg za dany rok podatkowy, ujęte jako koszty bilansowe danego roku (WN) i zobowiązanie na koncie zespołu 2 (MA) na podstawie wewnętrznego dowodu księgowego „polecenie księgowania” są kosztami podatkowymi danego roku podatkowego?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Ponadto informuje się, iż w zakresie przedstawionego stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego obejmującego odpowiedź na pytanie nr 2 została wydana w dniu 30 sierpnia 2012 r. interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-207/12-3/EK.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty pośrednie udokumentowane fakturami, które wpłynęły do Spółki po wstępnym zamknięciu ksiąg, a przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za dany rok, ujęte jako koszty bilansowe roku następnego stanowią jednocześnie koszty podatkowe roku następnego.

Natomiast koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, udokumentowane fakturami, które wpłynęły do Spółki przed zamknięciem ksiąg za dany rok podatkowy, ujęte jako koszty bilansowe danego roku (WN) i zobowiązanie na koncie zespołu 2 (MA) na podstawie wewnętrznego dowodu księgowego „polecenie księgowania” są kosztami podatkowymi danego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, który jest zamkniętym katalogiem kosztów wyłączonych z opodatkowania.

Przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związanie z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów podatkowych należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącanie w dacie ich poniesienia.

Jednocześnie art. 15 ust. 4e ww. ustawy stanowi, że dniem poniesienia kosztów uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu, w przypadku, braku faktury (rachunku). Do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji dla celów podatkowych pojęcia „dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano)”. W opinii Spółki, dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano), należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z ustawy o rachunkowości. Pod pojęciem „dzień poniesienia kosztu” należy rozumieć dzień, na który Spółka uwzględniła koszt w prowadzonych przez Nią księgach rachunkowych, a możliwość uznania wydatku za koszt podatkowy uzależniony jest od jego zaksięgowania. Podstawą dokonania zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji oraz stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu, do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja). Zapis księgowy powinien natomiast zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe zamyka się na dzień kończący rok obrotowy, nie później niż w ciągu 3 miesięcy od tego dnia i jest to zamknięcie wstępne, które dokonuje się, żeby sporządzić sprawozdanie finansowe. W księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty. Dla zapewnienia współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów do aktywów lub pasywów danego okresu sprawozdawczego zaliczane będą koszty lub przychody dotyczące przyszłych okresów oraz przypadające na ten okres sprawozdawczy koszty, które jeszcze nie zostały poniesione. Ostateczne zamknięcie ksiąg rachunkowych jest odsunięte w czasie od wstępnego o ponad 3 miesiące m.in. z powodu wprowadzenia korekt i zmian w sprawozdaniu finansowym, które zaś mogą wynikać m. in. z korekt zaproponowanych przez biegłego rewidenta podczas badania sprawozdania finansowego lub otrzymaniu przez Spółkę informacji o istotnych zdarzeniach mających wpływ na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej Spółki. Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o rachunkowości, ostateczne zamknięcie ksiąg rachunkowych polega na nieodwracalnym wyłączeniu możliwości dokony...