NSA: Opłata adiacencka - Ten sam biegły może wydać drugą opinię

Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30% różnicy wartości nieruchomości.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie: sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) sędzia del. WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Protokolant [...] po rozpoznaniu w dniu 3 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. R. i H. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 258/17 w sprawie ze skargi H. R.i H. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu z dnia [...] 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 26 października 2017 r. oddalił skargę H. R. i H. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z [...] 2017 r. o utrzymaniu w mocy decyzji Prezydenta Miasta [...] z [...] 2016 r. ustalającej opłatę adiacencką w wysokości [...] zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wskutek podziału działki nr [...], zatwierdzonego ostateczną decyzją Prezydenta Miasta [...] z [...] 2014 r.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyli H. R. i H. R., reprezentowani przez adwokata, podnosząc zarzuty naruszenia następujących przepisów postępowania:

1. art. 3 § 1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (aktualnie: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm., dalej: p.p.s.a.) w zw. z art. 7, art. 77 § 1 k.p.a. w zw. z art. 75 § 1 i art. 84 § 1 k.p.a. w zw. z art. 98a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 1774, ze zm., dalej: u.g.n.) przejawiające się w tym, że Sąd w wyniku niewłaściwej kontroli legalności działalności administracji publicznej nie zastosował środka określonego w ustawie – art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., mimo że zebrany przez organ materiał dowodowy okazał się być niewystarczający i budzący wątpliwości, które przy uzupełnieniu materiału dowodowego, mogły zdecydować o zasadności skargi;

2. art. 3 § 1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 24 § 3 k.p.a. w zw. z art. 84 § 2 k.p.a. w zw. z art. 176 u.g.n. przejawiające się w tym, że Sąd w wyniku niewłaściwej kontroli legalności działalności administracji publicznej nie zastosował środka określonego w ustawie – art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., mimo że biegła wydająca operat w niniejszej sprawie podlegała wyłączeniu, a to z uwagi na zaistnienie przesłanki określonej w art. 24 § 3 k.p.a., tj. uprawdopodobnienia przez stronę okoliczności, które mogą mieć wpływ na treść zaskarżonej decyzji, gdyż wydana przez biegłą opinia stanowiła podstawę naliczenia opłaty adiacenckiej, a ponadto sprawa została zakończona przez organ I i II instancji przed wydaniem rozstrzygnięcia w przedmiocie wniosku o wyłączenie biegłego, co w konsekwencji miało wpływ na treść wyroku, gdyż konieczność wydania nowej opinii winna była skutkować uchyleniem zaskarżonej decyzji;

3. art. 141 § 4 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 11 k.p.a. w zw. z art. 107 § 3 k.p.a. polegające na nieustosunkowaniu się przez Sąd do podniesionego w skardze zarzutu obrazy "art. 11 k.p.w." w zw. z art. 107 § 3 k.p.a., co miało wpływ na treść wyroku, gdyż wskazane w skardze uchybienie powinno prowadzić do uchylenia zaskarżonej decyzji;

4. art. 141 § 4 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. poprzez nieustosunkowanie się przez Sąd do podniesionego w skardze zarzutu obrazy art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. co miało wpływ na treść wyroku, gdyż wskazane w skardze uchybienie powinno było prowadzić do uchylenia zaskarżonej decyzji.

Wskazując na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Jednocześnie wniesiono o zasądzenie na rzecz skarżących kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach.

Podstawę prawną dla ustalenia opłaty adiacenckiej stanowi art. 98a ust. 1 u.g.n. W myśl tego przepisu, jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu.

Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30% różnicy wartości nieruchomości. Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie 3 lat od...