NSA. Tablica reklamowa z podatkiem od nieruchomości

Z uzasadnienia: Istotną z punktu widzenia kwalifikacji tablic reklamowych jako budowli w rozumieniu przepisów ustawy podatkowej i Prawa budowlanego jest kwestia sposobu ich umocowania do podłoża (...) posadowienie obiektu na fundamencie nie jest ani jedyną, ani konieczną przesłanką trwałości, ponieważ o tym, czy urządzenie reklamowe jest trwale z gruntem związane decyduje to, czy wielkość tego urządzenia, jego konstrukcja, przeznaczenie i względy bezpieczeństwa wymagają trwałego wiązania. Tym samym trwałe związanie z gruntem polega na tym, iż posadowienie reklamy jest na tyle trwałe, że opiera się czynnikom mogącym zniszczyć ustawioną na nim konstrukcję.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA (del.) Mirosław Surma (spr.), Protokolant Agnieszka Kulesza, po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 1363/16 w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 18 sierpnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

1. Wyrokiem z 24 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gl 1363/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j. t. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) – dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę A. S.A. w W. (Spółka) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z 18 sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że przedmiotem sporu jest opodatkowanie podatkiem od nieruchomości tablic reklamowych wykorzystywanych przez skarżącą w ramach jej działalności gospodarczej. Spór nie dotyczył ustalonego stanu faktycznego, lecz przyporządkowania do niego odpowiednich norm prawnych. Zdaniem skarżącej wbrew stanowisku organów podatkowych posiadane przez nią tablice reklamowe nie stanowią budowli i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, a organy podatkowe błędnie ustaliły i rozstrzygnęły, że sporne tablice są trwale związane z gruntem.

Zakres przedmiotowy podatku od nieruchomości określa art. 2 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych – dalej "u.p.o.l.". Z kolei pojęcie budowli podlegających opodatkowaniu ww. podatkiem ustalać trzeba na podstawie art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. z uwzględnieniem uregulowań przewidzianych w art. 3 pkt 3 i 9 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane – dalej "Prawo budowlane". Sąd pierwszej instancji podał, że zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawa budowalnego budowla to każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury (co oznacza, iż dla uznania danego obiektu za budowlę należy wykluczyć, że jest on budynkiem lub obiektem małej architektury). Wśród przykładowych budowli ustawodawca wyszczególnił wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że istotną z punktu widzenia kwalifikacji tablic reklamowych jako budowli w rozumieniu przepisów ustawy podatkowej i Prawa budowlanego jest kwestia sposobu ich umocowania do podłoża. Obiekt trwale związany z gruntem winien, co do zasady, posiadać fundament albo odpowiednio przygotowane podłoże wymagające wykonania koniecznych robót ziemnych. Dla uznania trwałości związania z gruntem nie decyduje fakt posadowienia konstrukcji fundamentowej przynajmniej częściowo poniżej poziomu gruntu. Może być ona posadowiona także wyżej, zwłaszcza wówczas, gdy jest ona wsparta na wylewce z betonu podkładowego zagłębionego w ziemi. Jednocześnie Sąd ten zaznaczył, że posadowienie obiektu na fundamencie nie jest ani jedyną, ani konieczną przesłanką trwałości, ponieważ o tym, czy urządzenie reklamowe jest trwale z gruntem związane decyduje to, czy wielkość tego urządzenia, jego konstrukcja, przeznaczenie i względy bezpieczeństwa wymagają trwałego wiązania. Tym samym trwałe związanie z gruntem polega na tym, iż posadowienie reklamy jest na tyle trwałe, że opiera się czynnikom mogącym zniszczyć ustawioną na nim konstrukcję.

Sąd pierwszej instancji podał, że w badanym roku podatkowym Spółka posiadała na terenie S. tablice reklamowe (wolnostojące nośniki reklamowe) typu "BB18" oraz "V300" (billboard i backlight). Sporne obiekty to wolnostojące tablice reklamowe, składające się z kilku elementów stanowiących całość techniczno-użytkową: fundamentu, konstrukcji nośnej słupa, konstrukcji tablicy reklamowej (ekranu). Do fundamentów zabetonowane zostały kotwy umożliwiające montaż słupów nośnych lub śruby pozwalające na umieszczenie (dokręcone śrubami) słupa z tablicą reklamową. Dlatego prawidłowe jest stanowisko organów podatkowych, że ww. tablice reklamowe stanowią budowle trwale związane z gruntem i jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Natomiast nie można zgodzić się z twierdzeniami skarżącej, że o tym, czy urządzenie jest trwale związane z gruntem przesądza kryterium trwałości połączenia w sensie fizycznym i czasowym. Sąd pierwszej instancji nie podzielił również argumentacji Spółki, że możliwość demontażu tablic reklamowych przesądza o ich tymczasowości, ponieważ takie rozumowanie spowodowałoby, że w zasadzie żadne urządzenia reklamowe nie mogłyby zostać uznane za trwale związane z gruntem i stanowić budowli w rozumieniu Prawa budowlanego. Nie ma także żadnych pod względem prawnym uzasadnionych podstaw, aby tablice reklamowe stanowiące własność Spółki dla celów oceny podatkowej dzielić na poszczególne elementy składowe, gdyż przedmiotem oceny musi być całość obejmująca tablicę reklamową, słup nośny oraz fundament.

Odnosząc się do zarzutów naruszenia prawa procesowego Sąd stwierdził, że przy wydawaniu zaskarżonej decyzji, jak i poprzedzającej jej decyzji organu pierwszej, nie doszło do naruszenia wskazanych w skardze przepisów postępowania, tj. art. 122 w zw. z art. 180, art. 187 i art. 197 § 1 Ordynacji podatkowej. W zakresie art. 197 § 1 Ordynacji podatkowej wyjaśnił, że konieczność przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego odnosi się do sytuacji, gdy w prowadzonym postępowaniu potrzebne są organowi określone wiadomości specjalne, zaś w sprawie, dla wydania prawidłowej decyzji, organy podatkowe nie potrzebowały żadnych wiadomości specjalnych czy dodatkowych informacji ponad te, które uzyskały w trakcie prowadzonego postępowania administracyjnego.

2. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku Spółka wniosła o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie o uchylenie wyroku i rozpoznanie skargi.

Na podstawie art. 174 pkt 1 i pkt 2 p.p.s.a. zarzuciła naruszenie:

1. przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy:

1. art. 3 § 1 i art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 122 w zw. z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej przejawiające się tym, że Sąd podczas wyrokowania uznał za prawidłowe ustalenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które pominęło treść projektów budowlanych tablic reklamowych Spółki, a w konsekwencji których Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, że:
   • tablice reklamowe użytkowane przez skarżącą są trwale związane z gruntem, podczas gdy projekty budowlane wprost wskazują, że tablice reklamowe są posadowione na fundamentach "nietrwale związanym z gruntem",
   • brak trwałego związku z gruntem prowadziłby do tego, że tablica reklamowa mogłaby się przewrócić, co z uwagi na jej rozmiar i masę stanowiłoby istotne zagrożenie, pomimo że z projektów budowlanych wynika, że konstrukcja tablicy i jej fundament nie są trwale związane z gruntem, a dołączone do projektu wyliczenia statyczne potwierdzają bezpieczeństwo konstrukcji;
2. art. 3 § 1 i art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 122, art. 180 § 1 oraz art. 187 § 1 i art. 197 § 1 Ordynacji podatkowej przejawiające się tym, że Sąd dokonał ustaleń zgodnie z którymi organy podatkowe nie naruszyły przepisów prawa procesowego poprzez brak dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność sposobu związania z gruntem tablic reklamowych użytkowanych przez skarżącą, pomimo że organy podatkowe bez specjalistycznej wiedzy dok...