Opłaty za autostrady za granicą w kosztach uzyskania przychodów

Pytanie podatnika: Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów na terenie Polski i Europy. Opłaty za korzystanie z dróg na terenie Słowacji oraz Czech pobierane są na podstawie systemu poboru opłat odpowiednio Skytoll oraz Myto Cz. Doładowanie ww. urządzeń elektronicznych odbywa się w formie zaliczkowej. Czy można traktować jako koszty uzyskania przychodów wpłaty zaliczkowe, przy których nie ma możliwości sprawdzenia, jaka dokładnie kwota została pobrana przez dany pojazd?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2014 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

Wniosek uzupełniony pismem z dnia 16 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi od 2000 r. działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów na terenie Polski oraz Europy. Od momentu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej wydatki związane z przejazdami autostradami, czy też winietami zaliczane były do kosztów uzyskania przychodów. Od momentu wprowadzenia na Słowacji systemu poboru opłat Skytoll oraz w Czechach Myto Cz, nie można uznać jako koszty uzyskania przychodu doładowań elektronicznych urządzeń, gdyż wydatek z tego tytułu rozliczany jest w formie zaliczki, tj. następuje wpłata na konto główne i dopiero po przejeździe samochodu jest rozliczana stosowna opłata za dany przejazd pojazdu. Niestety nie ma możliwości wydruku z tych systemów ile dokładnie zostało pobrane na dany samochód, gdyż nie zostało to przewidziane w powyższych systemach. Polskim odpowiednikiem tego systemu jest system Viatoll i ten przesyła co miesiąc informację, jaka dokładnie kwota została pobrana na każdy samochód przejeżdżający przez teren kraju.

W złożonym do wniosku uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

• do 2013 r. zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane były za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów natomiast od 2013 r. ewidencjonowane są za pomocą ksiąg rachunkowych;
• opłaty za przejazd autostradami traktowane są jako zaliczka, czyli stanowią część pieniędzy wpłaconą na poczet opłat za przejazdy - nie mającą charakteru definitywnego - pozostającą do rozliczenia;
• zakup opłat Skytoll oraz Myto Cz dokumentowany jest wydrukiem, na dokumentach tych nie widnieją dane firmy Wnioskodawczyni;
• opłaty Skytoll oraz Myto Cz dotyczą wyłącznie przejazdów samochodów wykorzystywanych w działalności gospodarczej do przewozu towarów i nie ma możliwości, aby wykorzystywane były w innych pojazdach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy można traktować jako koszty uzyskania przychodów wpłaty zaliczkowe, przy których nie ma możliwości sprawdzenia, jaka dokładnie kwota została pobrana przez dany pojazd?

Wnioskodawczyni uważa, że może traktować jako koszty uzyskania przychodu wpłaty zaliczkowe na przejazdy samochodów, gdyż nie ma fizycznej możliwości sprawdzenia dokładnie jaką kwotę pobrał dany pojazd. Wnioskodawczyni posiada wyłącznie dowody wpłat na dane urządzenie, które mogłaby przeliczyć według kursu waluty z dnia poprzedzającym dzień zasilenia urządzenia. Brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów powyższych opłat związanych z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą jest krzywdzące, gdyż automatycznie zwiększa podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy, ewentualnie jeżeli wydatek ten służy zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodu.

I tak, w świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Warunkiem uznania konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest poniesienie go przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi być on pokryty z zasobów majątkowych podatnika. Przy czym poniesienie musi mieć charakter definitywny. Definitywność wydatku oznacza, że wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona.

W myśl art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione...