Podatek od nieruchomości. Przedawnienie zobowiązania podatkowego

Z uzasadnienia: Procesowym skutkiem upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego będzie konieczność umorzenia postępowania w niniejszej sprawie, po uprzednim wykluczeniu przesłanek skutkujących zawieszeniem, czy też przerwaniem biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Umorzenie postępowania spowoduje wówczas powrót do stanu prawnego istniejącego przed wszczęciem postępowania.

SENTENCJA

|Sygn. akt I SA/Po 338/16 | , , , , WYROK, , W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, , Dnia 30 listopada 2016 r., , , Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w składzie następującym:, , Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Fornalik, Sędzia WSA Barbara Rennert, , Protokolant: ref. staż. Karolina Samolczyk, , , po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2016 r., sprawy ze skargi [...] S.A. z siedzibą w [...], na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], z dnia [...] r. nr [...], w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r., , , , uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] r, nr [...];, zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej spółki kwotę [...],- zł ([...] złotych [...]) tytułem zwrotu kosztów, postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] r., nr [...], Burmistrz Gminy K. określił X. S.A. z siedzibą w [...] – poprzednio Y. S.A. - (dalej jako: "Spółka", "strona" lub "skarżąca") wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za rok 2010 r. w kwocie [...]zł.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podniósł, że w dniu [...] r. Y. S.A. złożyła deklarację na podatek od nieruchomości za 2010 rok. W deklaracji tej przyjęto znacznie mniejszą wartość budowli podlegającą opodatkowaniu w stosunku do lat poprzednich. I tak w roku 2007 Spółka wykazała wartość budowli w kwocie [...]zł, w 2008 roku w kwocie [...]zł, a w 2010 roku w kwocie [...]zł. Różnica ta powstała na skutek nienaliczenia przez Spółkę podatku od nieruchomości od przewodów telekomunikacyjnych położonych w kanalizacji kablowej. Zdaniem strony nie stanowią one bowiem budowli w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 849 ze zm. – dalej jako: "u.p.o.l."), a tym samym nie są objęte opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości.

Organ podatkowy nie zgodził się z wyłączeniem z podstawy opodatkowania linii kablowych ułożonych w kanalizacji i dokonując określenia podatku za rok 2010 (od stycznia do lipca) oparł się na złożonej w 2007 r. deklaracji. Organ powołał się również na wynik kontroli przeprowadzonej przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W.. Z tego ostatniego dokumentu wynika, że transakcja sprzedaży i leasingu zwrotnego z dnia [...] r. (zawarta między Y. S.A. a Q. Sp. z o.o.) miała na celu wyłącznie zmniejszenie wartości budowli, stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości poprzez zamianę podatnika w celu optymalizacji opodatkowania. Powołując się na obowiązek badania, czy dyspozycyjny charakter umów cywilnoprawnych nie jest wykorzystywany do uchylania się od obowiązku podatkowego albo zaniżenia zobowiązania podatkowego, organ kontroli skarbowej stwierdził, że spółka X. S.A. celowo zaniżyła podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości od części infrastruktury telekomunikacyjnej, będącej przedmiotem umowy sprzedaży i leasingu zwrotnego z dnia [...] r. Głównym celem tej transakcji była tzw. "optymalizacja podatkowa", poprzez zamianę podatnika, który wykazuje znacznie niższą wartość budowli. Organ kontrolujący zauważył także, że infrastruktura telekomunikacyjna objęta transakcją z dnia [...] r. była i jest niezbędna nadal dla X. S.A. do wykonywania działalności gospodarczej. Według organu ze względu na to, iż jednocześnie z umową sprzedaży została zawarta umowa leasingu zwrotnego, przedmiot sprzedaży tylko w sensie prawnym zmienił właściciela, faktycznie w dalszym ciągu pozostał w posiadaniu Y. S.A., która ma prawo rozporządzać nim na dotychczasowych zasadach.

Organ I instancji wskazał, że zgodnie z definicjami zawartymi w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm. – dalej jako: "P.b."), nie budzi wątpliwości fakt, że kanalizacja kablowa wraz z zamieszczonymi w niej liniami kablowymi, tj. kablami i przewodami stanowi część składową sieci technicznej, bowiem sieć dopiero wtedy spełnia swoją funkcję, gdy dostarcza impulsy telefoniczne do odbiorców w tym przypadku poprzez linie telekomunikacyjne umieszczone w odpowiedniej kanalizacji (rury osłonowe). Sieć techniczna nie może być rozumiana jako system urządzeń takich jak kanalizacja bez linii kablowej, ani jako sama rura bez linii kablowej. Przewody służące celom telekomunikacyjnym stanowią sieć uzbrojenia terenu, która jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 P.b., według stanu prawnego do dnia 31 lipca 2010 r., a przez to także w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. W przypadku gdy składające się na sieć uzbrojenia terenu przewody zostaną umieszczone w odpowiedniej kanalizacji kablowej, przewody te i obejmujące je kanalizacje, spełniają samodzielnie przesłanki bycia odrębnymi budowlami. Pozostawać zatem będą w funkcjonalnym związku, tworząc całość techniczno-użytkową traktowaną jako jedna budowla w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. b P.b. Z tego powodu powyższa całość techniczno-użytkowa może być uznana za budowlę w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, stanowiącą jednocześnie przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 1a ust. 1 pkt 2 w związku z art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. Mając na uwadze takie rozumienie przepisów prawnych relewantnych dla ustalenia obowiązku podatkowego Spółki Burmistrz Gminy K. nie podzielił stanowiska strony o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości przewodów telekomunikacyjnych położonych w kanalizacji kablowej.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem strona, reprezentowana przez pełnomocnika, złożyła odwołanie od powyższej decyzji Burmistrza Gminy K., wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o umorzenie postępowania w sprawie. W odwołaniu zarzucono naruszenie prawa procesowego, a mianowicie art. 121, art. 122 w związku z art. 187 § 1, art. 193 § 1 oraz art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. – dalej jako: "O.p.") poprzez dowolne i niewłaściwe ustalenie stanu faktycznego (pominięcie dowodu z ewidencji środków trwałych) oraz wadliwe uzasadnienie faktyczne decyzji. Sformułowano również zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 2 ust. 1 pkt 3, art. 1a ust. 1 pkt 2 oraz art. 4 ust.1 pkt 3 u.p.o.l. poprzez wadliwą wykładnię przepisów prawa i przyjęcie nieadekwatnej do stanu faktycznego wartość budowli.

Decyzją z dnia [.....