Rozliczenie roczne: Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą

Z uzasadnienia: Działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła nie może być rozumiana wyłącznie jako realizowanie osobistego, materialnego wsparcia, w tym edukacyjno-wychowawczego i zdrowotnego osoby korzystającej z takiej pomocy. Oczywistym jest, że wykonując swoje posłannictwo Kościół musi dysponować odpowiednią baza materialną, w tym budynkami, czy też boiskami sportowymi. Jeśli zatem działalność taka mająca znamiona charatatywno-opiekuńczej ma być prowadzona w budynkach należących do parafii, to ich remonty, przebudowa, a nawet budowa powinna zostać zaliczona do realizującej cele wymienione w art. 39 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 listopada 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1037/10 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r.:

1) oddala skargę kasacyjną,
2) zasądza od J. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 24 listopada 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z dnia 3 listopada 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. w kwocie 263.342 zł. Organ I instancji wskazał, że Skarżący w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu wykazał w 2008 r. dochód w wysokości 751.913,69 zł oraz odliczenia od dochodu m.in. z tytułu darowizny na cele kultu religijnego w kwocie 45.600 zł (remont świątyni i rozbudowa cmentarza parafialnego), a także darowizny wynikające z odrębnych ustaw na cele charytatywno-opiekuńcze kościoła w kwocie 673.290,80 zł (remont i przebudowa budynku parafialnego na poradnię rodzinną i świetlicę terapeutyczną oraz akcje charytatywne w ramach ogólnodiecezjalnych programów pomocowych). Z zeznania wynikała nadpłata w kwocie 140.694 zł. W korekcie zeznania podatkowego PIT-37 Skarżący zmniejszył kwotę darowizny na cele kościelne do wysokości 45.114,82 zł. Organ I instancji stwierdził, że warunkiem umożliwiającym pomniejszenie dochodu do opodatkowania o darowizny jest właściwe ich udokumentowanie. Według organu z odliczenia bez limitu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła można skorzystać, jeśli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu, stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., zwana dalej "u.p.d.o.f."). Organ wskazał, że zgodnie z art. 26 ust. 6d u.p.d.o.f., zasady określone w ust. 7 tego artykułu stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw. Natomiast art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.; zwana dalej "ustawą o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego") stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy: pokwitowanie odbioru oraz, w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny, sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą. Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, że art. 39 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego nie obejmuje remontów, budowy, przebudowy budynków parafialnych, w których prowadzona będzie działalność charytatywno-opiekuńcza. Według organu darowizny przekazane na rzecz parafii związane z jej bieżącą działalnością podlegają odliczeniu w ramach limitu, a nie tzw. darowizny kościelnej. Organ stwierdził, że Skarżący przedłożył jedynie zaświadczenia wystawione przez obdarowanego, natomiast nie posiada dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków. Zaświadczenia wystawione przez obdarowanego nie mogą stanowić podstawy odliczenia od dochodu przekazanej darowizny, ponieważ nie spełniają warunku wynikającego z art. 26 ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f.

W odwołaniu Skarżący zarzucił naruszenie art. 26 ust. 7 pkt 2 w zw. z art. 26 ust. 6d u.p.d.o.f. oraz wskazał na naruszenie art. 39 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego. Według Skarżącego art. 26 ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f. uzależniający prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania w postaci darowizny innej, niż pieniężna, od przedstawienia dokumentu, z którego wynika wartość darowizny, nie precyzuje jakie dokumenty mają wskazywać na wartość darowizny rzeczowej, w szczególności przepis ten nie stanowi, że takim dokumentem ma być faktura VAT. Skarżący wywiódł, że skoro przedstawione przez niego oświadczenia o przyjęciu darowizn zawierają ich wartość pieniężną, to mogą stanowić dokument, o którym stanowi wcześniej powołany przepis ustawy. Podniósł, że art. 39 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego stanowi otwarty katalog działalności charytatywno-opiekuńczej. W konsekwencji cele, na które przekazano kwestionowane darowizny rzeczowe, nie są związane z budownictwem sakralnym Kościoła Katolickiego, lecz z działalnością charytatywno-opiekuńczą.

Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z dnia 23 lutego 2010 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Odnosząc się do zarzutu naruszenie art. 39 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego stwierdził, iż jakkolwiek przepis ten nie stanowi zamkniętego katalogu działalności charytatywno-opiekuńczej, to działalność Kościoła musi się zawierać w zakresie powyższego katalogu, bądź identyfikować się z wymienionymi w nim działaniami. Z powyższego unormowania jednoznacznie wynika, że działalność charytatywno-opiekuńcza nie obejmuje budowy, remontów, przebudowy budynków parafialnych, w których prowadzona będzie taka działalność. Co do zarzutu naruszenia art. 26 ust. 7 pkt 2 w zw. z art. 26 ust. 6d u.p.d.o.f., organ stwierdził, że ze znajdujących się w aktach sprawy dokumentów wynika jedynie łączna wartość przekazanych darowizn. Zdaniem organu dokumenty te nie podlegają weryfikacji pod względem ustalenia wartości darowizny mogącej stanowić cel charytatywno-opiekuńczy, ponieważ w dokumentach tych nie określono wartości darowizn. Organ wskazał, że Skarżący został wezwany do określenia poszczególnych składników darowizn i miejsc, w których dokonał ich zakupów, jak również określenia rodzaju dowodów zakupów, jakie zostały przekazane obdarowanemu, a ten odmówił podania powyższych informacji stwierdzając, że stosowne dokumenty znajdują się w aktach sprawy.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Skarżący zarzucił naruszenie art. 26 ust. 7 pkt 2 w zw. z art. 26 ust. 6d u.p.d.o.f. oraz wskazał na naruszenie art. 39 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego, powtarzając wcześniej zaprezentowaną argumentację.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że zasadniczy problem sprawy sprowadza się do ustalenia, czy uczynione darowizny na cele charytatywne i opiekuńcze (materiały budowlane) odpowiadały celom charytatywno - opiekuńczym i działalności charytatywno - opiekuńczej, o jakiej mowa w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. a u.p.d.o.f. w związku z:

- art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego,

- art. 39 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego.

W ocenie Sądu I ...