WSA. Parkowanie samochodu poza siedzibą firmy nie pozbawia pełnego odliczenia VAT

Z uzasadnienia: Dopóki mamy do czynienia z tzw. "czynnikiem ludzkim" istnieje potencjalne zagrożenie, że dany pojazd może zostać wykorzystany do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą. Okoliczności tej nie da się całkowicie wyeliminować, chodzi zatem jedynie o stworzenie takich mechanizmów i wprowadzenie takich zasad używania pojazdów, które dadzą maksymalną gwarancję wykorzystania ich wyłącznie w działalności gospodarczej podatnika.

SENTENCJA

Dnia 20 stycznia 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Ewa Michna, Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek, Sędzia: WSA Agnieszka Jakimowicz (spr.), Protokolant: st. ref. Justyna Owczarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2015 r., sprawy ze skargi C. Sp. z o.o. w K., na interpretację indywidualną Ministra Finansów, z dnia 24 lipca 2014 r. Nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług:

I. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną,
II. określa, że zaskarżona interpretacja nie może być wykonana do chwili uprawomocnienia się wyroku,
III. zasądza od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych).

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2014 r. "C" Sp. z o.o. w K. złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku od towarów i usług z faktury dokumentującej zakup samochodu lub ratę leasingową (gdy samochód będzie przedmiotem leasingu) oraz od zakupów i usług związanych z eksploatacją samochodu (usług naprawy, konserwacji, materiałów eksploatacyjnych, paliwa). Wniosek ten został następnie uzupełniony pismami z dnia 17 kwietnia 2014 r. i 15 lipca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe. Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną VAT. Podstawowa działalność spółki polega na dystrybucji ulotek, gazetek handlowych itp. materiałów reklamowych na zlecenie ogólnopolskich i lokalnych sieci sklepów, dyskontów, supermarketów czy hipermarketów. Materiały reklamowe dystrybuowane są na terenie całej Polski, nie tylko w dni robocze, ale również w weekendy. Kontrahenci wnioskodawcy, którzy zlecają usługi, skrupulatnie kontrolują spółkę z wywiązywania się z powierzonych zadań. Ma to znaczenie dla dotarcia do ich (potencjalnego) klienta z ofertą, a co za tym idzie - na możliwość zwiększenia przychodów zleceniodawców wnioskodawcy. Stwierdzone nieprawidłowości mogą skutkować utratą przez wnioskodawcę kontrahentów zlecających usługi (rozwiązaniem umowy przez kontrahenta, zaprzestaniem zlecania wnioskodawcy czynności polegających na dystrybucji materiałów reklamowych), koniecznością zapłaty kar umownych, odszkodowań itp. Mobilizuje to wnioskodawcę do zachowania należytej staranności przy świadczeniu usług.

Spółka wyjaśniła, że stosunkowo często zdarza się, że podzleca dystrybucję materiałów reklamowych podwykonawcom. Zaznaczyła jednak, że bez względu jednak na to, czy dystrybucję wykonuje we własnym zakresie, czy też zleca ją swoim podwykonawcom, wnioskodawca wdrożył i realizuje swoje własne, stałe metody kontroli i nadzoru nad tym procesem (w celu minimalizacji ryzyka wyciągnięcia przez kontrahentów negatywnych konsekwencji cywilnoprawnych wobec niewłaściwego wykonania umów przez wnioskodawcę). Dlatego też zarówno wobec swoich pracowników, jak i współpracowników i podwykonawców wnioskodawca przeprowadza kontrole, które mają na celu zweryfikowanie, czy w danym mieście, na danej ulicy itp. rzeczywiście materiały reklamowe zostały prawidłowo rozdystrybuowane (lub są właściwie dystrybuowane). Dodatkowo, zdarza się, że w wyniku dokonanej kontroli konieczne jest poprawienie lub też dokończenie procesu dystrybucji.

Wnioskodawca niektórym swoim pracownikom lub współpracownikom wykonującym wskazane wyżej funkcje kontrolne, nadzorcze i naprawcze przekazuje pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które nie mieszczą się w treści art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ani nie są pojazdami określonymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Samochody te są przez spółkę bądź nabywane na własność, bądź też brane w leasing, zwłaszcza leasing operacyjny. Spółka z tytułu nabycia samochodów bądź też korzystania z nich na podstawie umów leasingu otrzymuje faktury z podstawową stawką podatku VAT. Część samochodów została przez spółkę wzięta w leasing operacyjny po dniu 1 kwietnia 2014 r. (tj. stosowna umowa została podpisana nie wcześniej niż 1 kwietnia 2014 r. i najwcześniej z tą datą doszło do ich wydania). Tych właśnie samochodów dotyczy niniejszy wniosek.

Spółka planuje wprowadzenie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu samochodów. W przypadku, gdy samochód będzie udostępniany pracownikowi spółki, znajdowałyby się w niej następujące informacje:

1. numer rejestracyjny samochodu;

2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

3. stan licznika przebiegu samochodu na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;

4. wpis osoby kierującej samochodem dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu,

obejmujący:

a. kolejny numer wpisu,

b. datę i cel wyjazdu.

c. opis trasy (skąd - dokąd),

d. liczbę przejechanych kilometrów.

e. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej samochodem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W przypadku zaś, gdy pojazd jest udostępniany współpracownikowi lub współpracownikom spółki, znajdowałyby się w niej m. in. następujące informacje:

1. numer rejestracyjny samochodu;

2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

3. stan licznika przebiegu samochodu na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;

4. wpis osoby, która udostępnia samochód, obejmujący:

a. kolejny numer wpisu,

b. datę i cel udostępnienia samochodu,

c. stan licznika na dzień udostępnienia samochodu,

d. liczbę przejechanych kilometrów.

e. stan licznika na dzień zwrotu samochodu,

f. imię i nazwisko osoby, której udostępniony został samochód

- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej samochodem, jeżeli nie jest ona podatnikiem,

5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Niezależnie od obowiązku prowadzenia powyższej ewidencji, wnioskodawca wprowadziłby regulamin określający zasady korzystania z samochodów. Regulamin określałby zasady korzystania z samochodów w taki sposób, aby uniemożliwić ich wykorzystywanie do celów prywatnych. Przede wszystkim określałby on, że użytkownik ma prawo do korzystania z samochodu tylko i wyłącznie w czasie wypełniania przez nich obowiązków służbowych (w ramach stosunku pracy lub stosunku cywilnoprawnego), to jest wyłącznie w prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej. Do wskazanych obowiązków służbowych należałaby przede wszystkim stała kontrola i nadzór nad procesem dystrybucji materiałów reklamowych, a także - w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości - obowiązek odpowiedniej reakcji w zależności od zastanej sytuacji, tj. przykładowo dokończenie lub przejęcie procesu dystrybucji materiałów reklamowych, kontrola pozostałych miejsc, w których za dystrybucję odpowiada dystrybutor materiałów reklamowych, co do którego stwierdzono nieprawidłowości.

Specyfika działalności gospodarczej prowadzonej przez wnioskodawcę, to jest konieczność szybkiej reakcji na możliwe nieprawidłowości, jak i wypełnienie obowiązków o charakterze kontrolno-nadzorczym powoduje, że w regulaminie zawarty będzie obowiązek parkowania samochodów w rejonie miejsca zamieszkania użytkownika (pod domem, blokiem, w garażu użytkownika jeśli takowy posiada).

W regulaminie będzie również wprost zapisane, że wszelkie inne przypadki korzystania z samochodu poza wykorzystaniem do wyżej wskazanych celów służbowych byłyby zabronione. Stwierdzone użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą wiązałoby się przede wszystkim z odpowiedzialnością finansową (kary), rozwiązaniem umowy z użytkownikiem, nałożeniem kar wynikających z kodeksu pracy w stosunku do pracowników itp.

Dodatkowo każdy użytkownik będzie zobowiązany do podpisania oświadczenia o zapoznaniu się z treścią regulaminu, w tym akceptacji możliwych konsekwencji jego nieprzestrzegania (wskazane oświadczenie stanowiłoby załącznik do regulaminu). Ponadto, regulamin urzeczywistniałby obowiązek prowadzenia przedstawionej wyżej ewidencji przebiegu samochodów.

Końcowo wnioskodawca poinformował, że samochody zostaną zgłoszone właściwemu dla spółki naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei w piśmie z dnia 15 lipca 2014 r. wnioskodawca wyjaśnił:

1. Zgodnie z informacją zamieszczoną w składanym wniosku pytania spółki dotyczą wyłącznie samochodów kupowanych lub branych w leasing po dniu 1 kwietnia 2014 r., które zostają należycie zgłoszone właściwemu dla spółki naczelnikowi urzędu skarbowego (zdarzenie przyszłe). Aktualnie spółka nie leasinguje samochodów, które wzięte w leasing po powyższej dacie zostałyby zgłoszone właściwemu dla niej naczelnikowi urzędu skarbowego. Po 1 kwietnia 2014 r. spółka na razie nie kupowała samochodów, których miałby dotyczyć złożony wniosek i w odniesieniu do których chciałaby korzystać z pełnego odliczenia VAT. Spółka chce poznać zasady, jakie powinny być stosowane przy nabyciu/leasingu samochodów w przyszłości (zdarzenie przyszłe). Innymi słowy stosowne decyzje dotyczące zgłaszania samochodów leasingowanych/nabywanych do urzędu (VAT-26) zostaną podjęte dopiero po wydaniu przez tut. organ interpretacji indywidualnej dla spółki. Spółka chciałaby, aby interpretacja organu podatkowego miała charakter możliwie uniwersalny, to znaczy aby mogła być stosowana w przyszłości w różnych przypadkach (niezależnie od marki, czy ceny nabywanego/leasingowanego samochodu). Spółce przede wszystkim zależy na wyjaśnieniu przez organ podatkowy, czy prawidłowo interpretuje nowe przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ pytanie spółki dotyczy zdarzenia przyszłego, spółka na chwilę obecną nie wie jakie będą marki samochodów, a zwłaszcza ich ceny. Spółka informuje, że w zakresie jej zainteresowania pozostają wyłącznie samochody osobowe o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony, mające siedzenia w ilości od 1 do maksymalnie 9. Co do marek pojazdów spółka wyjaśnia, że mogą to być bardzo różne marki np. Hyundai, Skoda, BMW, Ford, Opel itd. Zdaniem spółki marka samochodu, a tym bardziej jego cena nie powinna mieć znaczenia przy rozpatrywaniu wniosku o interpretację przepisu prawa, skoro ustawodawca nie nawiązuje w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług do marek i cen samochodów.

2. Faktury, w tym faktury za paliwo, będą wystawiane na spółkę.

3. Samochody, których dotyczy wniosek, będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej VAT.

4. Zgodnie z nowymi regulacjami dotyczącymi odliczania podatku VAT od samochodów, do pełnego odliczenia spełnić należy dwa warunki. Po pierwsze, prowadzić ewidencję przebiegu pojazdów, a po drugie - określić sposób wykorzystania pojazdów wykluczający ich użycie do celów prywatnych. W broszurze Minister Finansów na s. 7 stwierdza, iż podatnik może tego dokonać przykładowo, za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających. Do okoliczności obiektywnie potwierdzających brak wykorzystywania samochodów do użytku prywatnego zaliczyć należy przede wszystkim przedstawiony we wniosku o interpretację regulamin określający zasady wykorzystywania samochodów, w którym postanowiono m. in., że stwierdzenie użycia samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą wiązałoby się przede wszystkim z odpowiedzialnością finansową (kary), rozwiązaniem umowy z użytkownikiem, nałożeniem kar wynikających z kodeksu pracy w stosunku do pracowników itp.

5. Spółka ustali zasady dotyczące wykorzystania samochodów wykluczające ich użycie do celów prywatnych, o czym wprost pisała na stronie 4 złożonego wniosku o interpretację: "Niezależnie od obowiązku prowadzenia ww. ewidencji, spółka wprowadziłaby regulamin określający zasady korzystania z samochodów. Regulamin określałby zasady korzystania z samochodów w taki sposób, aby uniemożliwić ich wykorzystywanie do celów prywatnych. Przede wszystkim określałby on, że użytkownik ma prawo do korzystania z samochodu tylko i wyłącznie w czasie wypełniania przez nich obowiązków służbowych (w rumach stosunku pracy lub stosunku cywilnoprawnego), tj. wyłącznie w prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Do wskazanych obowiązków służbowych należałaby przede wszystkim stała kontrola i nadzór nad procesem dystrybucji materiałów reklamowych, a także - w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości - obowiązek odpowiedniej reakcji w zależności od zastanej sytuacji, tj. przykładowo dokończenie lub przejęcie procesu dystrybucji materiałów reklamowych, kontrola pozostałych miejsc, w których za dystrybucję odpowiada dystrybutor materiałów reklamowych, co do którego stwierdzono nieprawidłowości itp.

Specyfika działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę, to jest konieczność szybkiej reakcji na możliwe nieprawidłowości, jak i wypełnienie obowiązków o charakterze kontrolno-nadzorczym powoduje, że w regulaminie zawarty będzie obowiązek parkowania samochodów w rejonie miejsca zamieszkania użytkownika (pod domem, blokiem, w garażu użytkownika - jeśli takowy posiada etc.).

W regulaminie będzie również wprost zapisane, że wszelkie inne przypadki korzystania z samochodu poza wykorzystaniem do wyżej wskazanych celów służbowych byłyby zabronione. Stwierdzone użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą wiązałoby się przede wszystkim z odpowiedzialnością finansową (kary), rozwiązaniem umowy ze użytkownikiem, nałożeniem kar wynikających z kodeksu pracy w stosunku do pracowników itp.

Dodatkowo każdy użytkownik będzie zobowiązany do podpisania oświadczenia o zapoznaniu się z treścią regulaminu, w tym akceptacji możliwych konsekwencji jego nieprzestrzegania (wskazane oświadczenie stanowiłoby załącznik do regulaminu). Ponadto, regulamin urzeczywistniałby obowiązek prowadzenia przedstawionej wyżej ewidencji przebiegu samochodów.

Działania zabezpieczające, które skutkowałyby zastosowaniem przedstawionych w powyższym opisie sankcji, należy podzielić zasadniczo na dwie kategorie. Pierwszą z nich będzie nadzór spółki nad wykorzystaniem samochodów. Wyznaczona przez spółkę osoba będzie cyklicznie - np. raz w miesiącu weryfikować sporządzane przez użytkowników samochodów ewidencje przebiegu pojazdu w zestawieniu z fakturami za paliwo, wskazaniami licznika oraz zleceniami na dystrybucję i kolportaż materiałów reklamowych.

Ponadto spółka podała, że będzie dokonywać kontroli używania samochodów w trakcie wykonywania zadań służbowych (kontrola w czasie rzeczywistym). W celu opisania tej formy działań zabezpieczających zdaniem spółki, wdrożyła i realizuje swoje własne, stałe metody kontroli i nadzoru nad procesem dystrybucji i kolportażu materiałów reklamowych (kontrola wewnętrzna). Metody te mogą przybrać formę kontroli w trakcie dystrybucji, jak również mogą one zmierzać w kierunku weryfikacji, czy proces ten został wykonany zgodnie z poleceniem służbowym (lub umową - jeśli spółka podzleca dystrybucję materiałów reklamowych). Spółka stawia wówczas szczególny nacisk na zweryfikowanie dystrybucji w tych miejscach, które są szczególnie istotne dla jej kontrahentów (przykładowo duże osiedla mieszkaniowe w pobliżu nowo otwieranego centrum handlowego, marketu itp). Bez względu jednak na formę kontroli spółka pozostaje w stałym kontakcie telefonicznym i mailowym z użytkownikami. Ponadto, użytkownicy w trakcie realizacji powierzonych zadań sporządzają raporty, a czasem również dokumentacje fotograficzne (zwłaszcza wykrytych nieprawidłowości). Wszystkie te działania stanowią uzupełnienie nadzoru i łącznie zabezpieczają - w ocenie spółki - wykluczenie użytku prywatnego samochodów. Spółka poinformowała także, że niezależnie od powyższego w zawieranych z kontrahentami umowach znajdują się zapisy dotyczące tzw. kontroli mieszanej, tj. kontroli przeprowadzanej łącznie przez osobę wyznaczoną przez spółkę i jej kontrahenta. Z takiej kontroli sporządzany jest tzw. wspólny protokół z wnioskami o kolportażu. Dokument ten także zdaniem spółki należy uznać za przejaw działań zabezpieczających.

6. Spółka kontroluje używanie samochodów w trakcie wykonywana obowiązków służbowych. Pisała o tym szerzej w odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 5.

7. Spółka uważa, że dopełni należytej staranności w celu wykluczenia możliwości użycia samochodów do celów prywatnych. Przejawami tejże staranności będzie przede wszystkim prowadzenie ewidencji przebiegu, przyjęcie regulaminu używania samochodów wraz z działaniami zabezpieczającymi (kontrola w czasie rzeczywistym oraz nadzór, weryfikacja wykorzystania samochodów). W ocenie spółki utrzymanie poziomu należytej staranności dopełniane jest przez przewidziane w regulaminie sankcje, które dodatkowo urzeczywistniają sposób wykorzystania samochodów.

8. Na dzień złożenia niniejszego pisma spółka posiada samochody, które nie są używane w całości na cele prowadzonej działalności gospodarczej, jednak złożony przez spółkę wniosek ich nie dotyczy. W wypadku tego rodzaju samochodów spółka odlicza 50% VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy spółka ma prawo do pomniejszenia VAT należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej sprzedaż spółce samochodu lub na fakturze obejmującej ratę leasingową (w sytuacji gdy samochód będzie przedmiotem leasingu)?

Czy spółka ma prawo do pomniejszenia VAT należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej zakup towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu (usług naprawy, konserwacji, myjni, itp.)?

W piśmie z dnia 5 lipca 2014 r. w odniesieniu do pytania dotyczącego odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z eksploatacją samochodu (pytanie drugie) wnioskodawca poinformował, że intencją spółki było takie sformułowanie pytania, które wprost nawiązuje do wprowadzonej przez ustawodawcę w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług nowej siatki pojęciowej. Dlatego też, w odniesieniu do samochodów używanych na podstawie leasingu, spółka wskazała, że ponosić będzie przede wszystkim koszty raty leasingowej (nawiązanie do art. 86a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług), jak również koszty zakupu:

- usług naprawy;

- usługi konserwacji;

- materiałów eksploatacyjnych;

- paliwa

(nawiązanie do art. 86 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług).

Wyjaśniono, że poza ratą leasingowa, wskazanie pozostałych wydatków ma charakter przykładowy, ponieważ katalog wydatków mieszczących się w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter otwarty. Spółka nie jest w stanie wymienić wyczerpująco wszystkich wydatków, gdyż nie jest w stanie przewidzieć, jakie - konkretnie - ich rodzaje poza wskazanymi powyżej (najpowszechniejszymi) mogą się w toku używania samochodu pojawić. Niemniej, spółka przyjmuje założenie, że wszelkie wydatki, jakich dotyczy pytanie drugie w składanym wniosku, mieszczą się w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego też, stosownie do dokonanej w dniu 17 kwietnia 2014 r. korekty, wniosek spółki dotyczy także zagadnienia odliczenia podatku VAT od zakupu paliwa (wydatek ten spółka uznała za mieszczący się w zakresie pytania drugiego, stąd nie formułowała w tym względzie kolejnego pytania).

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym oraz pismami uzupełniającymi wniosek, spółka stanęła na stanowisku, że ma prawo do pomniejszenia VAT należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej sprzedaż spółce samochodu lub na fakturze obejmującej ratę leasingową (w sytuacji gdy samochód będzie przedmiotem leasingu). Zdaniem wnioskodawcy ma również prawo do pomniejszenia VAT należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej zakupy towarów i usług związanych z eksploatacją samochodu (usług naprawy, konserwacji, myjni, itp.).

Uzasadniając swoje stanowisko spółka wskazała, że zgodnie z obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć jest mowa o pojazdach samochodowych, należy przez to rozumieć pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o podatku od towarów i usług. Prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest jakimkolwiek przywilejem, czy też ulgą podatkową, ale wynika samej z konstrukcji podatku VAT. Spółka odwołała się w tym zakresie do orzeczenia z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 (Belgische Staat przeciwko Ghent Coal Terminal NV), w którym Europejski Trybunał Sprawiedliwości potwierdził, że system odliczeń podatku ma oznaczać całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu podatku VAT zapłaconego lub należnego w prowadzonej działalności gospodarczej. Z kolei w orzeczeniu z dnia 19 września 2000 r. w połączonych sprawach U-177/99 oraz C-181/99 (Ampafrance SA przeciwko Directeur des services fiscaux de Maine-et-Loire oraz Sanofi Synthelabo przeciwko Directeur des services fiscaux du Val-de-Marne), ETS wyraził z kolei pogląd, że prawo do odliczenia podatku jest immanentną, integralną częścią schematu (systemu) VAT i zasadniczo nie może być ograniczane. Takie traktowanie prawa do odliczenia ma w konsekwencji zapewnić neutralność tego podatku dla przedsiębiorcy.

Z art. 86 ust. 2 pkt 1a ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi przede wszystkim suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zwrócono uwagę, że w zakresie użytkowania przez podatników...