Wypadek firmowego samochodu a korekta VAT

Pytanie podatnika: W kwietniu br. Wnioskodawca kupił samochód osobowy. Został odliczony pełny podatek naliczony. Samochód został wprowadzony do ewidencji ŚT, a do urzędu skarbowego został złożony VAT-26. Samochód posiadał ubezpieczenie OC, AC oraz NNW. W maju w wyniku wypadku samochód uległ całkowitemu zniszczeniu. Ubezpieczyciel wypłacił odszkodowanie w kwocie netto wykazanej na fakturze zakupu. Wrak samochodu został sprzedany, a podatek należny wykazany w deklaracji VAT-7 za czerwiec. Czy w takiej sytuacji należało się pełne odliczenie podatku naliczonego z faktury zakupu i czy Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku naliczonego, gdyż pojazd nie był wykorzystywany przez okres 5 lat?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2014 r. (data wpływu e-mail do Urzędu Skarbowego 22 maja 2014 r., data wpływu do BKIP w Lesznie 29 maja 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 7 lipca 2014 r. (data wpływu 8 lipca 2014 r.) oraz z dnia 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku w związku z zakupem samochodu oraz braku obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z jego zniszczeniem w wyniku zdarzenia losowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z zakupem samochodu i braku obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z jego zniszczeniem w wyniku zdarzenia losowego. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 7 lipca 2014 r. oraz z dnia 22 sierpnia 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 7 kwietnia 2014 r. został zakupiony samochód dostawczy (osobowy). Samochód był zapłacony z kredytu ze środków Unii Europejskiej (kredyt dotowany, oprocentowanie 2%). Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych dnia 11 kwietnia 2014 r. W związku z tym, że samochód był wykorzystywany tylko na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, do Urzędu Skarbowego został złożony dnia 24 kwietnia dokument VAT-26 o pojazdach wykorzystywanych wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej oraz była prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu. Samochód nie był wykorzystywany do celów prywatnych. Od faktury zakupu pojazdu został odliczony pełny VAT w miesiącu czerwcu 2014 r. Samochód wykorzystywany był tylko do działalności opodatkowanej. Polisa ubezpieczeniowa na zakupiony samochód opiewała na kwotę netto wykazana na fakturze zakupu. Samochód posiadał ubezpieczenie OC - odpowiedzialności cywilnej, AC - Autocasco, NNW - następstw nieszczęśliwych wypadków. Dnia 15 maja 2014 r. na skutek nieszczęśliwego wypadku samochód uległ całkowitemu zniszczeniu. Ubezpieczenie wypłaciło odszkodowanie w kwocie netto wykazanej na fakturze zakupu. Wrak samochodu został sprzedany za 1/3 wartości auta i VAT należny od sprzedaży został wykazany w deklaracji VAT- 7 za miesiąc czerwiec 2014 r.

Z pisma z dnia 22 sierpnia 2014 r. wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 28 września 1982 r. i zajmuje się produkcją oraz sprzedażą świec liturgicznych. Działalność Zainteresowanego obejmuje teren całej Polski oraz rynek europejski. Od początku działalności Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Dodatkowe informacje dotyczące zakupionego i zniszczonego na skutek wypadku samochodu Wnioskodawca przestawił w poniższych punktach:

1. Samochód o którym mowa we wniosku był to pojazd, którego konstrukcja nie wykluczała jego użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub niepowodowała, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą było nieistotne.
2. Wnioskodawca nie posiadał dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, o których mowa w art. 86a ust. 10 ustawy, potwierdzających wymagania dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy.
3. Pojazd samochodowy, o którym mowa we wniosku, nie był pojazdem konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym nie wynikało takie przeznaczenie.
4. W związku z tym, że konstrukcja tego pojazdu nie wykluczała jego użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą oraz nie był to pojazd wymieniony w pkt 2 i 3, Zainteresowany przedstawił dodatkowe wyjaśnienia:
   1. w firmie z samochodu korzystał właściciel oraz pracownik zatrudniony na umowę o pracę jako kierowca. Samochód wykorzystywany był do przewozu towarów oraz służył do wyjazdów na targi branżowe (firma promuje swoje produkty na krajowych i międzynarodowych targach branżowych),
   2. Wnioskodawca nadzorował używanie pojazdu. Od momentu zakupu i wprowadzeniu samochodu na środki trwałe prowadzona była ewidencja przebiegu pojazdu. W związku z tym kontrolowany był stan licznika oraz ilość zużytego paliwa w stosunku do realizowanego zlecenia,
   3. pojazd w godzinach pracy i po godzinach pracy był zaparkowany w garażu, w siedzibie firmy, który jest monitorowany i chroniony alarmem, a brama zamykana jest automatycznie. Cała posesja łącznie z placem jest ogrodzona zamknięta i monitorowana. Dodatkowo całej posesji pilnuje pies,
   4. w godzinach pracy po realizacji zlecenia oraz po godzinach pracy był obowiązek zostawienia pojazdu w garażu przedsiębiorstwa bez możliwości jego pobrania. Dokumenty dotyczące samochodu oraz kluczyki przechowywał właściciel firmy.
   5. nie istniał nadzór nad używaniem pojazdu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych w postaci urządzeń typu GPS. Natomiast zawsze po wykonanym zleceniu kontrolowany był stan licznika w stosunku do realizacji danego zlecenia.
   6. Wnioskodawca dołożył wszelkiej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych. Każde użycie auta do celów służbowych było rejestrowane w ewidencji przebiegu pojazdu i na bieżąco kontrolowane z realizacją zleceń. Samochód zawsze po wykonanym zleceniu oraz po pracy był parkowany w garażu w budynku firmowym. Żadna osoba nieupoważniona oraz osoba zatrudniona nie miała bezpośredniego dostępu do samochodu. Właściciel wykorzystywał samochód tylko do wykonywania zleceń służbowych.
   7. Wnioskodawca posiada samochód osobowy prywatny, nie wprowadzony do ewidencji środków trwałych, który wykorzystuje tylko do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w takiej sytuacji należało się pełne odliczenie podatku naliczonego z faktury zakupu i czy Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku naliczonego, gdyż pojazd nie był wykorzystywany przez okres 5 lat?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 i art. 86a ust. 3 pkt 1 i ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, odliczając pełny VAT od zakupu samochodu, Zainteresowany uważa, że postąpił w sposób prawidłowy.

Samochód został zakupiony do prowadzonej działalności gospodarczej i zostały spełnione wszystkie wymagania, które są związane z pełnym odliczeniem VAT od zakupu samochodów osobowych. Urząd Skarbowy został powiadomiony na druku VAT-26 o tym, że zakupiony samochód będzie wykorzystywany tylko do działalności gospodarczej. Prowadzona była również ewidencja przebiegu pojazdu. Samochód został kupiony z przeznaczeniem wykorzystywania go tylko do działalności opodatkowanej. Zgodnie z art. 90b pkt 1 nie zmieniło się również przeznaczenie zakupionego auta do innych celów, w związku z tym prawidłowo Wnioskodawca nie zrobił korekt podatku naliczonego. Na skutek wypadku otrzymał również odszkodowanie w kwocie netto wykazanej na fakturze zakupu. Poza tym wrak auta został sprzedany, a od tej transakcji został zapłacony podatek VAT należny. W związku z tym VAT naliczony z faktury zakupu został w całości odliczony, a VAT należny z faktury sprzedaży wraku samochodu został zapłacony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Treść przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a podatkiem należnym z tytułu wykonywanych przez podatnika czynności opodatkowanej.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepis art. 86a uległ zmianie.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych...