Zakup artykułów spożywczych dla pracowników w kosztach działalności

Pytanie: W ramach prowadzonej działalności, spółka świadczymy szeroko rozumiane usługi informatyczne. Aby móc świadczyć usługi na odpowiednim poziomie i sprostać dużej konkurencji w tej branży, spółka zatrudnia kilkudziesięciu wysoko wykwalifikowanych informatyków. Realizując politykę firmy w zakresie zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków pracy, spółka dokonuje zakupów artykułów spożywczych takich jak woda, kawa, herbata, soki, słodycze, owoce, a także warzywa i inne artykuły służące jako drobne przekąski (np. kabanosy, wędliny). Czy zakup ww. artykułów spożywczych można uznać za koszt uzyskania przychodu?

Odpowiedź:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Tak więc, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od tego, czy nie znajduje się on w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty),
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie został wymieniony w art. 16 ustawy o CIT.

Wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. koszty pracownicze obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Mając na uwadze okoliczności przedstawionej sprawy oraz obowiązujące przepisy należy zauważyć, że spółka prowadząc określoną działalność gospodarczą zdecydowała się na poniesienie wydatków w postaci zakupu artykułów spożywczych takich jak woda, kawa, herbata, soki, słodycze, owoce, warzywa i inne artykuły służące jako drobne przekąski (np. kabanosy, wędliny). Zakupione artykuły są stale dostępne dla pracowników podczas wykonywania przez nich pracy. Należy więc stwierdzić, że ponoszone przez spółkę wydatki dotyczące zakupu tych artykułów spożywczych z przeznaczeniem dla pracowników są przejawem i wyrazem starań spółki o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jej pracowników, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez spółkę przychody.

Reasumując, wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych udostępnianych pracownikom w czasie pracy spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, bowiem zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym Wnioskodawca może je zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

(Interpretacja indywidualna z 19 września 2016 r., sygn. IBPBI/2/4510-742/16-1/JP - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach)

Red.