Zobowiązanie podatkowe określone w decyzji jest ostateczne?

Tezy: Nie można kwestionować ani też zmieniać wysokości zobowiązania podatkowego, wynikającego z ostatecznej decyzji określającej wydanej na podstawie art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) mocą deklaracji korygującej połączonej z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Latkowska-Kłoczko, po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 581/14 w sprawie ze skargi B. A. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 2 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. A. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2014 r. o sygn. akt I SA/Wr 581/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. A. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 2 stycznia 2014 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r.

1.2. Z uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wynika, iż postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 1 października 2013 r. odmówiono Skarżącej wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. Organ I instancji wskazał, że Skarżąca zawnioskowała do Naczelnika [...] US W. o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. z tytułu objęcia udziałów w spółce mającej osobowość prawną w zamian za wkład niepieniężny. Skarżąca podkreśliła, że wobec niej było prowadzone postępowanie podatkowe związane z wniesieniem przez nią aportu niepieniężnego do spółki z o. o. Wskazała, że w wyniku podjętych w tym postępowaniu ustaleń organy podatkowe uznały, iż z tego tytułu powstał u niej przychód podlegający opodatkowaniu, co znalazło ostateczny wyraz w decyzji Dyrektora IS w Warszawie z dnia 2 maja 2012 r., określającej podatek w wysokości 238.655 zł. Dodała, że decyzji tej nie skarżyła do sądu administracyjnego. Podniosła, że została wprowadzona w błąd przez spółkę, która informowała ją, że przedmiotem aportu jest zorganizowana część przedsiębiorstwa. Zaznaczyła, że w dniu 26 czerwca 2012 r. złożyła - uznane przez spółkę przed sądem - oświadczenie, uchylając się od skutków czynności prawnej polegającej na wniesieniu do spółki aportu w postaci dwóch mieszkań. W ocenie strony, uchylenie się od skutków czynności prawnej powoduje, że czynności tej w ogóle nie uznaje się za dokonaną i że - na gruncie podatkowym - dochodzi do unicestwienia czynności powodującej obowiązek zapłaty podatku. Naczelnik Urzędu Skarbowego działając na podstawie art. 165a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej zwana: "Ordynacja podatkowa") odmówił wszczęcia postępowania podatkowego we wnioskowanym przez stronę zakresie. Uzasadnił, że skoro w obrocie prawnym pozostaje decyzja ostateczna, określająca stronie zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r., to do czasu, kiedy decyzja ta nie zostanie wzruszona w trybach nadzwyczajnych, brak jest podstaw do orzekania w zakresie nadpłaty w tym podatku. Od powyższego rozstrzygnięcia wywiedzione zostało zażalenie.

1.3. Postanowieniem z dnia 2 stycznia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że Dyrektor Izby Skarbowej poddał analizie przepisy regulujące procedurę związaną z żądaniem stwierdzenia nadpłaty (art. 75 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej). Wskazał, że w sprawie zobowiązanie podatkowe strony nie powstało w sposób przewidziany w art. 21 ust. 1 pkt 1) Ordynacji podatkowej i że wysokość tego zobowiązania wynika z decyzji ostatecznej. Uznał, że w sytuacji, gdy w obrocie prawnym pozostaje decyzja ostateczna, określająca podatek za dany okres, podatnikowi nie przysługuje prawo żądania stwierdzenia nadpłaty w tym podatku. Podkreślił, że zmiana takiej decyzji może nastąpić tylko w przewidzianych w Ordynacji podatkowej, w trybach nadzwyczajnych. Zauważył, że wbrew twierdzeniu strony nie można kwestionować samej zasady naliczania podatku, bez zakwestionowania jego wymiaru.

2.1. W skardze do WSA we Wrocławiu, Skarżąca wniosła o uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Strona zarzuciła naruszenie art. 21 § 1 pkt 1) w zw. z art. 75 § 2 ust. 1 Ordynacji podatkowej poprzez błędne uznanie, że podatek, do którego zapłaty była ona zobowiązana, nie jest podatkiem powstałym w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Niezbadanie, czy z treści wniosku złożonego przez stronę nie wynika, że dotyczy on wszczęcia jednego z postępowań nadzwyczajnych, o których mowa w rozdziałach 17-20 Ordynacji podatkowej.

2.2. W uzasadnieniu skargi Skarżąca podniosła, że uznanie, iż w sprawie nie można procedować w zakresie nadpłaty, wobec istnienia w obrocie prawnym ostatecznej decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, nie oznacza, że należało w ogóle odmówić wszczęcia postępowania. Według strony, mając na uwadze, że o ...