Odszkodowanie za błąd biura rachunkowego nie jest przychodem firmy

Wypłacona kwota odszkodowania odpowiadająca wysokości zapłaconych odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowej wpłaty nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu. Otrzymane odszkodowanie od ubezpieczyciela jest bowiem odpowiednikiem wydatku poniesionego tytułem odsetek za zwłokę od uiszczonego z opóźnieniem podatku dochodowego z winy biura podatkowego, który to wydatek nie został zaliczony do kosztów podatkowych.

Z wnioskiem o interpretację zwróciła się przedsiębiorczyni, której biuro rachunkowe, prowadzące jej podatkową księgę przychodów i rozchodów, błędnie naliczyło podatek dochodowy i musiała uregulować różnicę wraz z odsetkami za zwłokę, przy czym odsetki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W związku z tym, że biuro rachunkowe miało wykupioną polisę, przedsiębiorczyni otrzymała odszkodowanie od ubezpieczyciela.

W związku z powyższym przedsiębiorczyni zapytała, czy otrzymane odszkodowanie jest przychodem podatkowym. W jej opinii - nie, ponieważ odszkodowanie to było jedynie zwrotem poniesionego wydatku, który ani nie był jej winą, ani nie spowodował w żaden sposób wzbogacenia. Gdyby biuro rachunkowe nie popełniło błędu w rozliczeniu wpłaciłaby należny podatek w ustawowym terminie, nie narażając się na dodatkowy wydatek i komplikacje.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał rację przedsiębiorczyni. W wydanej interpretacji organ wskazał:

Stosownie zaś do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepis ten nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń.

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie mająt...