Orzecznictwo podatkowe: Sprzedaż działek i VAT - kolejny korzystny dla podatników wyrok

Zaskarżoną decyzją z dnia 10 sierpnia 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 i art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej powoływanej jako „Ordynacja podatkowa”), odmówił zmiany postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa - Targówek z dnia 30 maja 2006 r. w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.,

Z akt administracyjnych sprawy wynika, że pismem z dnia 2 marca 2006 r. Ewa G. (Skarżąca w niniejszej sprawie) zwróciła się z wnioskiem o udzielenie informacji o sposobie stosowania przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Skarżąca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług geodezyjnych. W chwili obecnej nie jest płatnikiem podatku VAT. Prowadzona przez nią działalność nie obejmuje pośrednictwa w obrocie nieruchomości. Skarżąca podniosła ponadto, że w 1997 r. otrzymała w drodze darowizny udział 1/3 części w gospodarstwie rolnym o pow. ok. 9 ha. W grudniu 2000 r. wszedł w życie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który część gruntu wchodzącego w skład przedmiotowego gospodarstwa przeznaczył pod zabudowę. W 2001 r. działka przeznaczona pod zabudowę została podzielona na 21 działek. Osiem wydzielonych działek zostało sprzedanych w latach 2003–2004. Ostatnia działka została sprzedana aktem notarialnym w dniu 29 kwietnia 2004 r. Do części pozostałych działek, jak również do części pozostałego gospodarstwa rolnego została zniesiona współwłasność.

W uzupełnieniu wniosku Skarżąca w piśmie z dnia 16 marca 2006 r. podkreśliła, że zamierza sprzedać jedną działkę, a wcześniejsze sprzedaże dokonane zostały pod rządami starej ustawy o podatku od towarów i usług. W jej ocenie zamiar sprzedaży jednej działki nie ma nic wspólnego z zamiarem wykonywania czynność w sposób częstotliwy, czego wymaga przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, dalej powoływanej jako „ustawa o VAT”). Skarżąca jest zdania, że nie spełnia dwóch koniecznych przesłanek przewidzianych w tym przepisie, tj. wykonywania samodzielnie działalności gospodarczej w ramach tej sprzedaży oraz zamiaru wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Targówek postanowieniem z dnia 30 maja 2006 r. uznał stanowisko Skarżącej za nieprawidłowe. W uzasadnieniu wskazał na treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 2 pkt 6 oraz art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Podkreślił również, że zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy.

Odnosząc się do przedstawionego przez Skarżącą stanu faktycznego, organ pierwszej instancji uznał, że dostawa przedmiotowych działek przeznaczonych pod zabudowę od dnia 1 maja 2004 r. będzie działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT , a Skarżącą, jako dokonującą dostawy gruntów, należało uznać za podatnika podatku VAT, zobowiązanego do odprowadzenia podatku należnego od tych dostaw.

Na powyższe postanowienie Skarżąca złożyła zażalenie, wnosząc o jego uchylenie oraz o orzeczenie, że stanowisko przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji jest prawidłowe. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła:

* nieprawidłową ocenę stanu faktycznego, poprzez jego zniekształcenie oraz dowolność wyciągniętych wniosków z naruszeniem zasad logiki i złamaniem zasady działania prawa wstecz;
* naruszenie prawa materialnego, poprzez uchylanie się od prawidłowej wykładni art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w tym nie dokonanie wykładni użytych w nim pojęć, tj. „zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy” i „wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych” oraz „samodzielna działalność gospodarcza”, „prowadzenie działalności jako handlowiec lub usługodawca”, co było powodem nieprawidłowej oceny prawnej stanowiska Skarżącej;
* naruszenie art. 7 i 84 Konstytucji RP nakazujących stosowanie prawa obowiązującego i stosowanie go do stanów faktycznych zaistniałych w okresie obowiązywania tegoż prawa.

Powołaną na wstępie decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie odmówił zmiany zaskarżonego postanowienia. Organ odwoławczy opisaną w stanie faktycznym nieruchomość uznał za tereny przeznaczone pod zabudowę, a zatem dostawa tych gruntów nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, określonego w art. 43 ust 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powołując się na treść art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podkreślił, że dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Zaznaczył, że osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej obowiązana jest również do opodatkowania podatkiem VAT dokonanej dostawy gruntu, jeżeli okoliczności wskazują na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Odwołując się zaś do słownikowej definicji pojęcia „częstotliwy” zaznaczył, że z treści wniosku wynika, iż Skarżąca jest w posiadaniu kilku działek. Z akt sprawy wynika ponadto...